Józef Higersberger

Józef Higersberger

Higersberger Józef
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1856 Warszawa
Data śmierci	18 maja 1921
Zawód, zajęcie	polityk, prawnik
Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Higersberger (15 lipca 1856 w Warszawie - 18 maja 1921) – polityk, prawnik, minister sprawiedliwości w gabinetach Jana Kantego Steczkowskiego i Józefa Świeżyńskiego, pierwszy prezes Najwyższej Izby Kontroli Państwa.

Jego ojciec, także Józef (1817–1896), był rzeczywistym radcą stanu, dyrektorem i wiceprezesem Banku Polskiego.

Ukończył studia na Wydziale Prawa zrusyfikowanego Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, pracował jako adwokat w Warszawie, był radcą prawnym Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego oraz przewodniczącym Koła Prawników Warszawskich. Latem 1915 mianowany przez władze niemieckie prezesem Sądu Okręgowego w Warszawie.

Był członkiem Rady Departamentu Sprawiedliwości przy Tymczasowej Radzie Stanu; w 1917 został prezesem Sądu Apelacyjnego w Lublinie, następnie Sądu Apelacyjnego w Warszawie.

Od 4 lutego do 4 listopada 1918 był ministrem sprawiedliwości w rządzie Jana Kantego Steczkowskiego (oraz jego tymczasowych następców - Stanisława Dzierzbickiego, Jana Kucharzewskiego i dwukrotnie Bohdana Broniewskiego) i krótkotrwałym rządzie Józefa Świeżyńskiego. 19 lutego 1919 został prezesem nowo utworzonej Najwyższej Izby Kontroli Państwa, położył zasługi w pierwszych latach istnienia urzędu oraz w pracach nad ustawą o izbie, której uchwalenia nie dożył. Zmarł jako prezes NIKP w 1921, jego następcą został Jan Żarnowski.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 15, rząd 3, grób 12)^[1].

• Ryszard Szawłowski, Najwyższe państwowe organy kontroli II Rzeczypospolitej, Warszawa 2004