Wojciech Rostworowski

Wojciech Rostworowski
	; Wojciech Rostworowski (przed 1936)
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1877 ; Milejów
Data i miejsce śmierci	17 marca 1952 ; Zalesie Dolne
	Kierownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych
Okres	od 7 grudnia 1917; do 27 lutego 1918
Następca	Władysław Wróblewski (p.o)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wojciech Hilary Rostworowski herbu Nałęcz II (ur. 13 stycznia 1877 w Milejowie, zm. 17 marca 1952 w Zalesiu Dolnym) – polski ziemianin, prawnik, pisarz, publicysta, senator III i IV kadencji w II RP.

Życiorys

Urodził się 13 stycznia 1877 w Milejowie^[1]. Był synem Antoniego Ignacego Rostworowskiego (1833–1896) i Klary z Osuchowskich, wnukiem Antoniego Melitona Rostworowskiego. Jego syn, Piotr Rostworowski był kamedułą. W pierwszym dwudziestoleciu XX w. był właścicielem majątku Winiary (pow. 283 ha).

Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Najpierw zajął się literaturą, ale później wciągnęła go praca polityczna. Początkowo był związany z narodową demokracją, lecz w czasie I wojny światowej przeszedł na pozycje bardziej konserwatywne. Był członkiem Ligi Narodowej^[2]. W 1916 roku był członkiem Zarządu Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej^[3]. Wszedł do Tymczasowej Rady Stanu z ramienia Stronnictwa Narodowego^[4]. W rządzie Jana Kucharzewskiego objął Departament Stanu (odpowiednik MSZ). Mianowany członkiem Rady Stanu w 1918 roku^[5]. W latach 1919–1925 nie uczestniczył w życiu politycznym. Po zamachu majowym w 1926 zaangażował się po raz kolejny w prorządowe organizacje konserwatywne. W 1930 został wybrany do Senatu w województwie łódzkim, a w 1935 został senatorem z nominacji Prezydenta RP. W drugiej połowie lat trzydziestych stał się krytykiem rządu. Po II wojnie światowej zamieszkał w Zalesiu i poświęcił się pracy literackiej. Publikował między innymi w „Tygodniku Powszechnym”.

Zmarł 17 marca 1952 w Zalesiu Dolnym^[1]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 171-1-27)^[1].

Jego żoną była Elżbieta hr. Plater-Zyberk z Broelu (1887–1924). Ich dziećmi byli Maria (1908–2004), Wojciech (1910–1999), Henryk (1912–1984), Weronika (1913–1919), Elżbieta (1919–1922).

Po jej śmierci ożenił się z Katarzyną (Katie) Clinton (1887–1973), Angielką, która była przyjaciółką jego żony i nauczycielką dzieci.

Ordery i odznaczenia

Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski^[6]
Złoty Wawrzyn Akademicki (4 listopada 1937)^[7]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Cmentarz Stare Powązki: ELŻBIETA ROSTWOROWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-03-08] .
↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 582.
↑ Józef Stemler, Dzieło samopomocy narodowej. Polska Macierz Szkolna 1905–1935, Warszawa 1935, s. 173.
↑ Ojczyzna i Postęp, nr 16, 18 stycznia 1917 roku, s. 11.
↑ M.P. nr 57 z 27 kwietnia 1918 r.. Prawo.pl. [dostęp 2020-06-09].
↑ Jan Molenda: Wojciech Rostworowski. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2017-03-08].
↑ M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 406 „za zasługi dla dobra literatury”.

Linki zewnętrzne

Jan Molenda: Wojciech Rostworowski. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2017-03-08].
Wojciech Hilary Rostworowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-03-08].

[UMW-1] Cmentarz Stare Powązki: ELŻBIETA ROSTWOROWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-03-08] .

[2] Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 582.

[3] Józef Stemler, Dzieło samopomocy narodowej. Polska Macierz Szkolna 1905–1935, Warszawa 1935, s. 173.

[4] Ojczyzna i Postęp, nr 16, 18 stycznia 1917 roku, s. 11.

[5] M.P. nr 57 z 27 kwietnia 1918 r.. Prawo.pl. [dostęp 2020-06-09].

[6] Jan Molenda: Wojciech Rostworowski. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2017-03-08].

[7] M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 406 „za zasługi dla dobra literatury”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]