Krzysztof Kozłowski

Ten artykuł dotyczy dziennikarza i polityka. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Krzysztof Kozłowski

Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1931 Przybysławice
Data i miejsce śmierci	26 marca 2013 Kraków
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 6 lipca 1990 do 12 stycznia 1991
Przynależność polityczna	Komitet Obywatelski „Solidarność”
Poprzednik	Czesław Kiszczak
Następca	Henryk Majewski
Szef Urzędu Ochrony Państwa
Okres	od 11 maja 1990 do 31 lipca 1990
Następca	Andrzej Milczanowski
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Krzysztof Jan Kozłowski (ur. 18 sierpnia 1931 w Przybysławicach, zm. 26 marca 2013 w Krakowie^[1]) – polski dziennikarz, filozof, minister spraw wewnętrznych i szef Urzędu Ochrony Państwa, senator I, II, III i IV kadencji.

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie^[2]. Od 1950 do 1956 studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[3]. Był wykładowcą nauk politycznych na KUL, obronił doktorat w zakresie filozofii^[4]. Związany ze środowiskiem „Tygodnika Powszechnego”, od 1965 do 2007 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego, a także prezesa Fundacji „Tygodnika Powszechnego” (zrezygnował po zmianach personalno-redakcyjnych w piśmie na początku 2008)^[5].

Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączył się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami^[6]. Był doradcą Komisji Robotniczej Hutników w Nowej Hucie i ekspertem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu^[3]. Wchodził w skład zespołu ds. reform politycznych i podzespole ds. środków masowego przekazu. W rządzie Tadeusza Mazowieckiego został w 1990 podsekretarzem stanu, a następnie ministrem spraw wewnętrznych. Objął stanowisko przewodniczącego komisji weryfikującej oficerów Służby Bezpieczeństwa, a później pierwszego szefa Urzędu Ochrony Państwa (od 11 maja do 31 lipca 1990).

W latach 1989–2001 sprawował mandat senatora I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego, II, III kadencji z listy Unii Demokratycznej i IV kadencji z listy Unii Wolności. W Senacie reprezentował województwo krakowskie. W 2001 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z ramienia Bloku Senat 2001^[7], po czym zrezygnował z bieżącej działalności politycznej. W 2008 wszedł w skład nowo powołanej rady konsultacyjnej przy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego^[8].

Był autorem opracowania pt. Drogi do niepodległości (Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, Kraków 1979, seria Teksty z „Tygodnika Powszechnego”) – wyboru artykułów historyczno-politycznych zamieszczonych w „Tygodniku Powszechnym” w przeciągu 33 lat, autorstwa m.in. Stefana Kieniewicza, Andrzeja Micewskiego, Henryka Wereszyckiego i Stanisława Kutrzeby. W 1991 ukazała się książka Gliniarz z „Tygodnika”. Rozmowy z byłym ministrem spraw wewnętrznych Krzysztofem Kozłowskim, autorstwa Witolda Beresia i Krzysztofa Burnetki (Oficyna Wydawnicza BGW 1991, ISBN 83-70-6616-6-1). W 2009 wydano książkę Historia z konsekwencjami – wywiad rzekę, opracowany przez Michała Komara (Świat Książki, ISBN 978-83-247-1323-3). Rozmowę m.in. z nim, poświęconą Jerzemu Turowiczowi i „Tygodnikowi Powszechnemu”, opublikowała w 2012 Joanna Podsadecka^[9].

Zmarł 26 marca 2013 w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie. Został pochowany 5 kwietnia na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie^[10][11] (sektor Gamma/1/1)^[12]. W tym samym roku na dziedzińcu przed gmachem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie odsłonięto jego popiersie^[13].

Wnuk Stanisława Postępskiego^[14] i Stefana Kozłowskiego, syn Tomasza Kozłowskiego i Jadwigi z domu Postępskiej, brat Stefana Kozłowskiego.

Był żonaty z Alicją, miał córkę^[4].

• Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski – 2011^[15]
• Krzyż Wolności i Solidarności (pośmiertnie) – 2015^[16]
• Odznaka Honorowa imienia gen. Stefana Roweckiego „Grota” – 2011
• Honorowy członek Stowarzyszenia Siemacha^[17]