Kokusai Ku-8

Kokusai Ku-8

Dane podstawowe
Państwo	Japonia
Producent	Kokusai Koku
Typ	wojskowy lekki szybowiec transportowy
Konstrukcja	górnopłat o konstrukcji całkowicie drewnianej
Załoga	2
Historia
Data oblotu	1941
Lata produkcji	1942 – 1943
Wycofanie ze służby	1945
Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość	23,16 m
Długość	13,42 m
Powierzchnia nośna	50,5 m²
Masa
Własna	1 700 kg
Użyteczna	1 793 kg
Startowa	3 493 kg
Osiągi
Prędkość maks.	240 km/h
Prędkość holowania	195 km/h (przelotowa)
Dane operacyjne
Przestrzeń ładunkowa
18 żołnierzy z pełnym oporządzenie lub ładunek o masie do 2000 kg
Użytkownicy
Japonia
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Kokusai Ku-8 (oznaczenie amerykańskie Gander także Goose) – japoński lekki szybowiec wojskowy z okresu II wojny światowej.

W grudniu 1941 korzystając z konstrukcji lekkiego samolotu transportowego Kokusai Ki-59 w wytwórni Kokusai opracowano szybowiec transportowy oznaczony jako Kokusai Ku-8-I. Modyfikacja polegała na usunięciu silników i zmodyfikowania podwozia. Tak powstały szybowiec mógł przewozić od 15 do 20 żołnierzy lub działo górskie.

W kwietniu 1943 roku opracowano nową wersję tego szybowca oznaczoną jako Kokusai Ku-8-II. Zmieniono w nim konstrukcję płata i kadłuba.

Łącznie w latach 1942–1943 zbudowano około 700 szybowców tego typu.

Szybowiec transportowy Ku-8 został wprowadzony do jednostek armii japońskiej i służył do transportu niewielkich grup żołnierzy, głównie na terenie Filipin.

Do holowania tego typu szybowców używano następujących samolotów: Mitsubishi Ki-21, Mitsubishi Ki-57, Mitsubishi Ki-67.

Szybowiec Kokusai Ku-8 był lekkim szybowcem transportowym ze skrzydłami w konfiguracji górnopłatu o konstrukcji mieszanej.

Szybowiec miał płat o konstrukcji drewnianej, częściowo kryty sklejką, podparty zestrzałami.

Kadłub szybowca zbudowany był ze spawanych rur stalowych, kryty sklejką, a w przedniej części blachą. Przód kadłuba posiadał kopułkę ze szkła organicznego, co zwiększało widoczność. W przodzie umieszczono pomieszczenie załogi, fotele umieszczono obok siebie. Przód kadłuba odchylany był w prawą stronę i umieszczano tam trap ułatwiający załadunek.

Podwozie składało się z dwóch kół, które mogło być odrzucone po starcie i wtedy szybowiec lądował na płozach.

• Tadeusz Królikiewicz: Szybowce transportowe. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985, s. 117-118, 122. ISBN 83-11-07162-4.

• Zdjęcie