Kość podniebienna

Kość podniebienna (łac. os palatinum; ang. palatine bone) – parzysta kość czaszki, składająca się z blaszki poziomej i pionowej oraz trzech wyrostków: piramidowego, oczodołowego oraz klinowego. Blaszka pozioma tworzy tylny odcinek podniebienia kostnego. Brzeg przedni łączy się wyrostkiem podniebiennym szczęki, tylny – stanowi przyczep dla rozcięgna podniebienia miękkiego. Przyśrodkowo, w miejscu połączenia prawej kości podniebiennej z lewą powstaje grzebień nosowy. Blaszka pionowa jest wklinowana pomiędzy trzon szczęki i wyrostek skrzydłowaty kości klinowej i wchodzi w skład ściany bocznej jamy nosowej. Na powierzchni nosowej blaszki pionowej ciągnie się pionowo grzebień małżowiny, stanowiący przyczep dla małżowiny nosowej dolnej.

• Gworys Bohdan i wsp., "Kompendium z anatomii prawidłowej człowieka" wyd. MedPharm Polska, Wrocław
• Johannes Sobotta, "Anatomia i fizjologia człowieka " wyd. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Kazimierz Kucharczyk, Mieczysław Nowak Warszawa