Floks Drummonda

Floks Drummonda
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	wrzosowce
Rodzina	wielosiłowate
Rodzaj	floks
Gatunek	Floks Drummonda
	Nazwa systematyczna
	Phlox drummondii Hook.; Bot. Mag. 62: t. 3441. 1835
	Multimedia w Wikimedia Commons

Floks Drummonda, płomyk Drummona (Phlox drummondii) – gatunek rośliny z rodziny wielosiłowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej, głównie z Teksasu i Meksyku, gdzie jest popularną rośliną ozdobną. Jest uprawiany w licznych krajach jako roślina ozdobna.

Morfologia

Pokrój: Roślina dorasta do wysokości 40 cm.
Łodyga: Rozgałęziona i owłosiona.
Liście: Lancetowate lub owalnolancetowate.
Kwiat: Typowa forma gatunku zakwita w kolorze czerwonym kwiatami zebranymi w wierzchotki. Odmiany ozdobne mają kwiaty również w innych kolorach: białym, różowym, fioletowym i w różnych odcieniach tych kolorów, u niektórych są kwiaty z oczkiem lub odmiennego koloru plamą wewnątrz korony. Kwitnie od końca czerwca do jesiennych przymrozków.
Owoc: Torebka z szarobrązowymi, chropowatymi nasionami.

Odmiany

Liczne odmiany ogrodnicy dzielą na 3 grupy:

'Gigantea' – o wysokości 40–60 cm
'Grandiflora' – o wysokości do 30 cm
'Nana compacta' – o wysokości 15–20 cm.
'Sternenzauber' (synonim 'Twinkle') o gwiazdkowatych, zaostrzonych płatkach

Zastosowanie

W Polsce floks Drummonda jest uprawiany jako ozdobna roślina jednoroczna. Nadaje się głównie do tworzenia grup kwiatowych na kwietnikach i rabatach, czasami sadzi się go też w pojemnikach i skrzynkach balkonowych na balkonach, w altanach. Na rabatach zazwyczaj uprawia się go w większych grupach. Różowe floksy dobrze komponują się z białą lobularią nadmorską lub cytrynowożółtą aksamitką, czerwone zaś z pomarańczowymi aksamitkami lub fioletowym żeniszkiem meksykańskim. Jest uprawiany również na kwiat cięty.

Uprawa

Wymagania. Najlepiej rośnie na przepuszczalnej, lekkiej, żyznej i stale wilgotnej glebie. Najlepsze jest stanowisko słoneczne, ale może rosnąć także w półcieniu.
Sposób uprawy. Uprawia się z nasion, które w marcu wysiewa się do inspektu lub w ogrzewanym i oświetlonym pomieszczeniu. Wysadza się na stałe miejsce po 15 maja. Można też wysiewać w kwietniu bezpośrednio w ogrodzie (młode sadzonki są odporne na wiosenne przymrozki). W ciągu lata należy 3–4 razy zasilić rozcieńczonymi nawozami mineralnymi. W czasie suszy należy podlewać.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-01] (ang.).

Bibliografia

Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
Anita Paszkiewicz-Tokarczyk: Balkon cały w kwiatach. Warszawa: Wydawnictwa „Alfa”, 1987. ISBN 83-7001-119-5.
Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-01] (ang.).

[1]

[2]