Felicia Hemans

Felicia Hemans

Felicia Dorothea Browne

Data urodzenia	25 września 1793
Data i miejsce śmierci	16 maja 1835 Dublin
Narodowość	angielska
Dziedzina sztuki	poezja
Epoka	romantyzm
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach

Felicia Dorothea Hemans z domu Browne (ur. 25 września 1793, zm. 16 maja 1835) – angielska poetka epoki romantyzmu^[1], wysoko ceniona i bardzo popularna w swoich czasach, później zapomniana.

Felicia Dorothea Hemans urodziła się jako jedno z siedmiorga dzieci George'a Browne'a i jego żony Felicity Browne.

W roku 1812 wyszła za mąż za kapitana Alfreda Hemansa. Małżeństwo rozpadło się po siedmiu latach. Mąż poetki w 1818 roku nie wrócił z wyjazdu do Włoch i małżonkowie już nigdy się nie spotkali, choć wymieniali korespondencję w sprawach pięciorga dzieci. Literatka była zmuszona do utrzymywania siebie i swoich synów z twórczości poetyckiej, co było możliwe tylko dzięki wielkiej popularności jej liryki^[2].

W 1831 roku przeprowadziła się do Dublina^[3], by być bliżej swoich braci. Zmarła prawdopodobnie na zawał serca w wieku zaledwie 41 lat^[4].

Hemans zaczęła pisać bardzo wcześnie. Pierwszy tomik „Poems” wydała w wieku zaledwie piętnastu lat^[5]. Była bardzo płodną autorką. Z uznaniem wypowiadali się o niej William Wordsworth, Walter Scott i powieściopisarka George Eliot.

Liryka Hemans odpowiadała gustom i potrzebom czytelników, a zwłaszcza czytelniczek, pierwszej połowy XIX wieku. Poetka w idealistyczny sposób przedstawiała rolę kobiety w podtrzymywaniu ogniska domowego^[6].

Poezja Hemans charakteryzuje się wyrafinowaną formą wersyfikacyjną. Poetka wykorzystywała między innymi sonet^[7]. Do jej najpopularniejszych wierszy należą „Casabianca”, „The Homes of England”, „To Wordsworth”, „Coeur De Lion At The Bier Of His Father” i „The Grave of the Poetess”, poświęcony irlandzkiej liryczce Mary Tighe. Dłuższym utworem jest poemat „The Forest Sanctuary”^[8]. Poemat opowiada historię szesnastowiecznego Hiszpana, który – uchodząc przed prześladowaniami na tle religijnym – ucieka do Ameryki Północnej i znajduje schronienie w niedostępnej puszczy. Utwór został napisany przy użyciu kunsztownej strofy dziewięciowersowej, rymowanej ababccbdd, będącej oryginalną propozycją Hemans i stanowiącej aluzję formalną do strofy Edmunda Spensera.

Utwory Felicii Hemans były tłumaczone na język polski. Wiersze „Tul mnie do snu, matko, tul”, „Rozkaz lata” i „Skarby morza” przetłumaczył i włączył do swojej antologii „Poeci angielscy” Jan Kasprowicz. Wiersze „Lepszy kraj” i „Modlitwa” przełożył Stanisław Budziński^[9]. Wiersz „Tren” przełożył Wiktor Jarosław Darasz^[10]. Wiersz „Palma” sparafrazował Tadeusz Łada-Zabłocki^[11].

Records of woman with other poems by Felicia Hemans, New York 1828.

The poems of Felicia Hemans, Complete copyright edition, London 1875.