[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Dargobądz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dargobądz
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

kamieński

Gmina

Wolin

Liczba ludności (2022)

433[2]

Strefa numeracyjna

91

Kod pocztowy

72-510[3]

Tablice rejestracyjne

ZKA

SIMC

0785610

Położenie na mapie gminy Wolin
Mapa konturowa gminy Wolin, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dargobądz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Dargobądz”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Dargobądz”
Położenie na mapie powiatu kamieńskiego
Mapa konturowa powiatu kamieńskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dargobądz”
Ziemia53°52′16″N 14°32′12″E/53,871111 14,536667[1]
Strona internetowa

Dargobądz (do 1945 niem. Dargebanz, 1945-46 Drogobądź) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamieńskim, w gminie Wolin[4][5].

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Dargobądz. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Miejscowość pełni funkcję rolniczą, ale także wczasowo-turystyczną[6]. Jest skanalizowana, posiada sieć wodociągową.

We wsi znajduje się nowy kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość jest położona na wyspie Wolin, około 5 km od miasta Wolin w kierunku północno-zachodnim, przy drodze krajowej nr 3, nad Zalewem Szczecińskim, przy Mieliźnie Płocińskiej. Leży na równinie dargobądzkiej będącej pod względem geologicznym sandrem[potrzebny przypis], podciętym od strony Zalewu klifem, a od strony północnej rynnami jezior: Łuniewo, Warnowo Zachodnie, Czajcze, Domysłowskie, Żółwińskie, Wisełka, Kołczewo, Zatorek i Warnowo Wschodnie (Rabiąż).

W 2007 roku do Dargobądza przyłączono leśniczówki Czaplice oraz Łubczewo[7].

Integralne części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Dargobąd[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0785627 Czaplice część wsi
0785633 Łubczewo część wsi
Mapa wyspy Wolin z zaznaczonym Dargobądzem

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze ślady istnienia miejscowości pochodzą z okresu kultury łużyckiej w epoce brązu. W czasach osadnictwa słowiańskiego (X-XII w.) była tu osada. Ich ślady znaleziono wśród bagien, na wschód od wioski. Wieś pierwszy raz została wzmiankowana w roku 1297 jako villam Darghebanz sitam in terra Wolyn.

Po reformacji w latach 1568–1569 przeszła na własność książąt pomorskich. Istniała tu rezydencja rodu Apenburg, od 1780 roku będąca własnością rodu Hiller. W 1858 roku wieś została wydzierżawiona i przeszła pod administrację Lasów Państwowych w Wolinie.

Dargobądz zajęto 4 maja 1945 roku. Od października wieś była siedzibą jednej z trzech gmin wiejskich powiatu Usedom-Wollin. Od 1945 roku mieściło się tu stanowisko dowodzenia dowódcy 2 fortecznego pułku alarmowego, komendanta 3 Szkoły Artylerii Przeciwlotniczej Marynarki Wojennej w Międzyzdrojach. Po zmianach podziału administracyjnego w marcu 1950 roku gminy przekształcono w gromady wiejskie, było ich siedem a powiat nazwano wolińskim.

W latach 1945–54 siedziba gminy Dargobądz. W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Edukacja

[edytuj | edytuj kod]

8 kwietnia 1946 roku rozpoczęła działalność pierwsza wiejska szkoła podstawowa na wyspie Wolin. Obecnie funkcjonuje ośmioklasowa szkoła podstawowa. Uczęszczają do niej dzieci z miejscowości: Dargobądz, Jagienki, Karnocice, Mokrzyca Mała, Mokrzyca Wielka, Płocin, Sułomino, Kodrąbek, Ładzin, Warnowo i Rabiąż. Starsza młodzież pobiera naukę w szkołach ponadpodstaowych w Wolinie.

Od 16 stycznia 1949 roku w Dargobądzu istnieje wiejska biblioteka, pierwotnie jako Biblioteka Gminna a obecnie jako filia biblioteki wolińskiej.

We wsi znajduje się strefa ochrony krajobrazu. Jest nią cmentarz w Dargobądzu. Znajdują się tam złoża kruszyw naturalnych. Ich zasoby szacowane są na 110 tys. ton, a wydobycie na 4 tys. ton. W tym rejonie udokumentowane są także zasoby torfu[potrzebny przypis].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 21484
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 204 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. a b GUS. Rejestr TERYT
  6. Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa, 1980, s. 123, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
  7. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 grudnia 2006 r. (Dz.U. z 2006 r. nr 240, poz. 1746, s. 12046)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]