Don Quarrie

Don Quarrie

Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1951 Kingston
Wzrost	175 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Jamajka Igrzyska olimpijskie złoto Montreal 1976 lekkoatletyka (bieg na 200 m) srebro Montreal 1976 lekkoatletyka (bieg na 100 m) srebro Los Angeles 1984 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m) brąz Moskwa 1980 lekkoatletyka (bieg na 200 m) Igrzyska panamerykańskie złoto Cali 1971 bieg na 100 m złoto Cali 1971 bieg na 200 m złoto Cali 1971 sztafeta 4 × 100 m Igrzyska Wspólnoty Narodów złoto Edynburg 1970 lekkoatletyka (bieg na 100 m) złoto Edynburg 1970 lekkoatletyka (bieg na 200 m) złoto Edynburg 1970 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m) złoto Christchurch 1974 lekkoatletyka (bieg na 100 m) złoto Christchurch 1974 lekkoatletyka (bieg na 200 m) złoto Edmonton 1978 lekkoatletyka (bieg na 100 m)
Multimedia w Wikimedia Commons

Donald O’Riley „Don” Quarrie (ur. 25 lutego 1951 w Kingston^[1]) – jamajski lekkoatleta, sprinter, czterokrotny medalista letnich igrzysk olimpijskich.

W 1968 roku był zgłoszony w sztafecie 4 × 100 metrów podczas letnich igrzysk olimpijskich w Meksyku, lecz doznał kontuzji na treningu i nie wystąpił^[1].

W 1970 roku podczas igrzysk Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w Edynburgu zdobył trzy złote medale. Zwyciężył w biegach na 100 i na 200 metrów oraz wraz z drużyną jamajską (w składzie: Carl Lawson, Lennox Miller, Errol Stewart i Quarrie) w sztafecie 4 × 100 metrów^[2].

Zwyciężył w biegach na 100 metrów i na 200 metrów oraz w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Alfred Daley, Lawson, Miller i Quarrie) na igrzyskach panamerykańskich w 1971 w Cali^[3]. Wyrównał wówczas rekord świata Tommiego Smitha na 200 metrów rezultatem 19,8 s^[4]. Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium w biegu na 200 metrów, ale musiał się wycofać w półfinale wskutek kontuzji^[1].

Podczas igrzysk Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1974 roku w Christchurch jako pierwszy lekkoatleta w historii obronił dwa złote medale sprzed czterech lat (w biegach na 100 metrów i na 200 metrów), a sztafeta 4 × 100 metrów z jego udziałem zajęła 4. miejsce^[2].

W 1976 roku podczas igrzysk olimpijskich w Montrealu zdobył złoty medal olimpijski w biegu na 200 metrów i srebrny w biegu na 100 metrów. Wystąpił także w sztafecie 4 × 400 metrów, która w finale zajęła 5. miejsce^[1]. W 1978 obronił tytuł w biegu na 100 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w Edmonton, a w biegu na 200 metrów odpadł w półfinale^[2]. Na igrzyskach panamerykańskich w 1979 w San Juan wystąpił tylko w sztafecie 4 × 100 metrów, która zajęła 4. miejsce^[5].

W 1980 w na igrzyskach olimpijskich w Moskwie zdobył brązowy medal w biegu na 200 metrów oraz odpadł w półfinale biegu na 10 metrów i eliminacjach sztafety sztafeta 4 × 100 metrów. Odpadł w półfinałach biegów na 100 metrów i na 200 metrów na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1982 w Brisbane^[2]. W 1984 roku podczas letnich igrzysk olimpijskich w Los Angeles zdobył srebro w sztafecie 4 × 100 metrów wraz z Albertem Lawrence, Gregiem Meghoo i Raymondem Stewartem. Jamajczycy przegrali wówczas z reprezentantami Stanów Zjednoczonych, a bezpośrednio wyprzedzili Kanadyjczyków. W biegu na 200 metrów Quarrie odpadł w półfinale^[1].

Quarrie odniósł również wiele sukcesów w mistrzostwach Ameryki Środkowej i Karaibów. Zwyciężył w biegach na 100 metrów, 200 metrów i sztafecie 4 × 100 metrów w 1971 w Kingston i w 1973 w Maracaibo oraz w biegu na 20 metrów i sztafecie 4 × 100 metrów w 1975 w Ponce, a w 1981 w Santo Domingo zdobył srebrny medal w biegu na 200 metrów^[6].

Oprócz wyrównanego rekordu świata w biegu na 200 metrów Quarrie wyrównał także rekord świata w biegu na 100 metrów czasem 9,9 s, uzyskanym 22 maja 1976 w Modesto^[7].

• Biografia na stronie Jamaicans.com