George Best

George Best

Data i miejsce urodzenia	22 maja 1946 Belfast
Data i miejsce śmierci	25 listopada 2005 Londyn
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1963–1974 Manchester United 361 (137) 1975 Stockport County 3 (2) 1975 Cork Celtic 3 (0) 1976 Los Angeles Aztecs 24 (15) 1976–1977 Fulham 37 (8) 1977 Los Angeles Aztecs 25 (13) 1977 Fulham 10 (2) 1978 Los Angeles Aztecs 12 (1) 1978–1979 Fort Lauderdale Strikers 33 (7) 1979–1980 Hibernian 16 (3) 1980 San Jose Earthquakes 26 (8) 1980 Hibernian 6 (0) 1981 San Jose Earthquakes 30 (13) 1982 Sea Bee 2 (0) 1982 Hong Kong Rangers 1 (0) 1983 Bournemouth 5 (0) 1983 Brisbane Lions 4 (0) 1984 Tobermore 1 (0) W sumie: 599 (209)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1964–1978  Irlandia Północna 37 (9)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

George Best (ur. 22 maja 1946 w Belfaście, zm. 25 listopada 2005 w Londynie) – piłkarz północnoirlandzki, wieloletni zawodnik Manchesteru United.

W latach 1963–1974 grał w ataku Manchesteru United (z numerami 7, 8, 10, 11 na koszulce), wystąpił w 361 meczach ligowych i strzelił 137 bramek. Łącznie w Manchesterze zdobył 179 goli w 466 meczach. Był jednym z najskuteczniejszych napastników ligi angielskiej przełomu lat 60. i 70. Zdobył mistrzostwo Anglii w 1965 i 1967, a w 1968 Puchar Europy Mistrzów Krajowych. W tymże roku został uznany za najlepszego piłkarza Europy przez pismo „France Football”, analogiczny tytuł w lidze angielskiej przyznało mu Stowarzyszenie Dziennikarzy Piłkarskich. Znalazł się w 2004 na liście FIFA 100, opracowanej przez Pelégo na 100-lecie FIFA.

Jego kariera reprezentacyjna była mniej efektowna niż klubowa. Wystąpił w 37 meczach ekipy Irlandii Północnej, strzelając 9 bramek, nigdy nie zagrał na mistrzostwach świata ani Europy. Nie miało to wpływu na jego popularność; uważany za jednego z piłkarzy o największym naturalnym talencie sportowym (porównywany często z Pelé), a ze względu na wygląd (szczególnie fryzurę) nazywany był „piątym Beatlesem”.

W 1975 został odsunięty od gry w Manchesterze z powodu problemów z alkoholem. Kontynuował karierę jeszcze prawie dziesięć lat w mniej znanych klubach (m.in. Stockport County, AFC Bournemouth, Fulham F.C., Hibernian F.C., a także w klubach amerykańskich). W 1984 trafił na trzy miesiące do więzienia za jazdę samochodem pod wpływem alkoholu. Kilka lat później wystąpił w telewizji BBC wyraźnie pijany. Daleki od sportowego tryb życia wkrótce przyczynił się do pogorszenia stanu zdrowia, w 2002 przeszedł transplantację wątroby. W listopadzie 2004 podjął próbę powrotu do piłki jako trener młodzieży w Portsmouth.

Jesienią 2005 jego stan zdrowia gwałtownie się pogorszył i trafił w bardzo ciężkim stanie do szpitala. Zmarł 25 listopada^[1].

George Best jest bohaterem biograficznego filmu fabularnego produkcji brytyjskiej Best (2000, reż. Mary McGuckian). W rolę Besta wcielił się irlandzki aktor John Lynch.

Z wizerunkiem George’a Besta został wydrukowany banknot, który wszedł do obiegu 27 listopada 2006 w Irlandii Północnej i w regionie Manchesteru.

Jego imię nosi lotnisko w Belfaście (George Best Belfast City Airport).

Jest jednym z trzech piłkarzy (także Denis Law i Bobby Charlton) umieszczonych na pomniku United Trinity przed stadionem Old Trafford w Manchesterze.

George Best jest bohaterem piosenki zespołu Myslovitz „Książę życia umiera”.

• 
  Grób George'a Besta na Roselawn Cemetery we wschodnim Belfaście
• 
  Samolot Dash-8

• Biografia George'a Besta na stronie manutd.com.
• George Best, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2022-09-17] .