Berthold Dietmayr
 Portret Bertholda Dietmayra w stroju rektora Uniwersytetu Wiedeńskiego, 1707, autor Jan Kupecký | ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| opat klasztoru w Melku | ||
| Okres sprawowania |
1702-1739 | |
| rektor Uniwersytetu Wiedeńskiego | ||
| Okres sprawowania |
1706-1707 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Prezbiterat | ||
Berthold Dietmayr (imiona świeckie: Karl Josef) ur. 15 marca 1670 w Scheibbs, zm. 25 stycznia 1739 w Wiedniu[1] – benedyktyn, opat opactwa Benedyktynów w Melku, inicjator gruntownej przebudowy tamtejszego klasztoru i kościoła.
Absolwent szkoły jezuickiej w Krems, a później Uniwersytetu Wiedeńskiego. W 1696 przyjął święcenia kapłańskie, Został wybrany opatem klasztoru w Melku w 1702 i pełnił tę funkcję do śmierci. Jednocześnie w 1706 był rektorem Uniwersytetu Wiedeńskiego. Był także doradcą kolejnych cesarzy: Leopolda I, Józefa I i Karola VI. W 1702 zaczął przebudowę opactwa w Melku w stylu barokowym, która w istocie polegała na zbudowaniu nowego kościoła, na fundamentach starszego i prawie całkowitym stworzeniu większości budynków klasztornych. Spowodowało to przejściowe spory z częścią zakonników klasztoru, których poważnie zaniepokoił rozmach robót, grożący ich zdaniem zarówno załamaniem finansowym klasztoru, jak i naruszający spokój życia duchownego wspólnoty. Jednak w wyniku decyzji cesarza i papieża opat Dietmayr utrzymał się na swoim stanowisku[2].
Ku czci opata Dietmayra nazwano jego nazwiskiem ulicę w Melku, przy której znajdują się budynki klasztorne.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Corey w 1957 podawała inną datę dzienną urodzin (14 marca) oraz podała, że umarł w Melku
- ↑ Biografia na stronie Uniwersytetu Wiedeńskiego (j. niem.)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Anna Coreth: Dietmayr, Berthold von. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 3. Duncker & Humblot, Berlin 1957, S. 675 f. [1].
- Berthold Dietmayr. W: Österreich-Lexikon von aeiou. [2]
- Eintrag über Berthold Dietmayr im Lexikon des Niederösterreichischen Landesmuseums [3]
- Paweł Wroński, Austria, Bielsko-Biała: Wyd. Pascal, 2008, ISBN 978-83-7513-274-8, OCLC 297529560.