Bernard Busza

Bernard Busza

Grób Bernarda Buszy na cmentarzu rzymskokatolickim w Kole
Data i miejsce urodzenia	17 maja 1908 Kobylin
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 1980 Koło
Zawód, zajęcie	lekarz
Alma Mater	Wydział Lekarski Uniwersytetu Poznańskiego
Partia	Stronnictwo Demokratyczne
Małżeństwo	Zofia Ostrowska
Dzieci	Jerzy Busza
Odznaczenia

Bernard Busza (ur. 17 maja 1908 w Kobylinie, zm. 5 grudnia 1980 w Kole) – polski lekarz i wojskowy. Wieloletni dyrektor Szpitala Powiatowego w Kole.

Urodził się w Kobylinie w powiecie krotoszyńskim. Jego ojciec, z zawodu piekarz był uczestnikiem powstania wielkopolskiego, a brat dowodził jedną z grup powstańczych walczących w okolicy Rawicza^[1]. W latach 20. XX wieku wraz z rodziną przeprowadził się do Poznania, gdzie w 1927 zdał maturę w Gimnazjum św. Marii Magdaleny^[1]. W 1933 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego^[1]. W tym samym roku wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Sanitarnej w Warszawie, którą ukończył uzyskując stopień podporucznika rezerwy^[1][2].

W 1935 roku zamieszkał w Kole i rozpoczął pracę w miejscowym szpitalu^[1] jako asystent doktora Władysława Witkowskiego. W 1939 roku został zmobilizowany, w Legionowie został następnie przydzielony do służby w jednym z pociągów pancernych^[1]. Od 2 do 8 września udzielał pomocy rannym na odcinku Kutno−Toruń, a od 10 września brał udział w działaniach wojennych w okolicy Kutna i Łęczycy^[1]. Po wysadzeniu pociągu w powietrze udał się do Warszawy, gdzie przydzielony został do I Kompanii Sanitarnej, a po kapitulacji skierowany został do Szpitala Ujazdowskiego^[1]. Po zwolnieniu w 1940 roku powrócił do Koła^[1][2].

Podczas okupacji przez cały czas pracował jako chirurg w kolskim szpitalu, w czym pomagała mu znajomość języka niemieckiego^[1]. Po wyzwoleniu w 1945 roku został dyrektorem Szpitala Powiatowego, wstąpił również do Stronnictwa Demokratycznego^[1].

W 1953 roku uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie chirurgii^[1]. W latach 1956−1959 dzięki jego zabiegom rozpoczęto budowę nowego budynku szpitala przy ulicy Poniatowskiego^[1]. Funkcję dyrektora piastował do 30 września 1969 roku, a jego zwolnienie z funkcji było dużym zaskoczeniem dla lokalnej społeczności. Dalej jednak pracował w szpitalu, a 31 stycznia 1976 roku przeszedł na emeryturę^[1][2].

Zmarł 5 grudnia 1980 roku i pochowany został na cmentarzu rzymskokatolickim w Kole^[1]. W tym samym grobie spoczęła też jego żona – Zofia z domu Ostrowska (córka Michała Ostrowskiego, zm. 1988)^[1]. Ich jedynym synem był Jerzy Busza, krytyk sztuki i publicysta^[1][3].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1970)
• Złoty Krzyż Zasługi (1956)
• Medal za Warszawę 1939–1945 (1946)
• Medal 50-lecia PCK
• Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa konińskiego”
• „Zasłużony członek Stronnictwa Demokratycznego” (1976)

Od 2017 roku jest patronem ulicy na Osiedlu Kaliskim (wcześniej patronem ulicy był Jan Oliskiewicz)^[4].

• AleksandraA. Kowalska AleksandraA., Lokalni patroni kolskich ulic i rond, „Rocznik Kolski”, 14, Koło: Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna w Kole, 2021, s. 153-172, ISSN 1898-1607 .