Astryld czerwonosterny
Estrilda caerulescens[1] | |||
(Vieillot, 1817) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
astryld czerwonosterny | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
Astryld czerwonosterny[3], astryld lawendowy[4] (Estrilda caerulescens) – gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae). Występuje w Afryce Zachodniej i Środkowej. Gatunek monotypowy[5][6]. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy gatunek opisał Louis Pierre Vieillot w 1817. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Fringilla cœrulescens[5]. Obecnie (2020) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza astrylda czerwonosternego w rodzaju Estrilda. Uznaje epitet gatunkowy caerulescens[6], chociaż badania oryginalnego tekstu Vieillota wskazują, że powinien on brzmieć cœrulescens[7]. Przez niektórych systematyków bywał wydzielany do osobnego rodzaju Glacestrilda[8].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała wynosi około 10 cm; masa ciała 8–15,1 g[5]. Samiec i samica wyglądają tak samo. Ma gruby, czarny pasek oczny i dość krótki, ciemnoszary dziób. Wierzch ciała popielaty, brzuch i boki ciała grafitowe[4]. Kuper, pokrywy podogonowe oraz sam ogon ciemnoczerwone, z białymi plamami. Ich ilość i rozmieszczenie jest różne[8]. Sam ogon dosyć długi. Młode podobne do osobników dorosłych, lecz są bardziej matowe i mają jaśniejszy dziób.
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Zachodnia i środkowa Afryka. Obszar od Senegalu, Gambii i Gwinei Bissau do północnego Kamerunu, południowo-zachodniego Czadu i północnej Republiki Środkowoafrykańskiej. Introdukowany na Hawajach[5]. Gniazdują na łąkach, terenach uprawnych, a także w parkach i ogrodach[4].
Lęgi
[edytuj | edytuj kod]Samica składa od 3 do 6 białych jaj. Inkubacja trwa 16 dni i wysiadują oba ptaki z pary. Porost piór u młodych trwa maksymalnie 20 dni.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje astrylda czerwonosternego za gatunek najmniejszej troski (LC, least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[2].
Informacje dla hodowców
[edytuj | edytuj kod]Trzymany jest w klatkach, a także w wolierach. Trzeba zasiać dno pomieszczenia trawą, w której będzie gniazdował[8]. Musi mieć przestrzeń, gdyż bardzo lubi latać. By pomóc w lęgach, można położyć koszyczki lęgowe. W okresie lęgowym należy odseparować te ptaki od innych przedstawicieli swojego gatunku i blisko spokrewnionych gatunków[8]. Raczej przyjazny wobec małych ptaków. Do jedzenia należy podawać mu proso, kanar, włośnicę ber, dojrzałe nasiona traw, zieleninę (warzywa), żwirek. Czasami zjada nietypowy dla siebie pokarm np. owoce, a w okresie lęgowym dobrze im zrobi nektar dla kolibrów[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Estrilda caerulescens, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Estrilda caerulescens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Estrildinae Bonaparte, 1850 – astryldy (wersja: 2020-03-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-29].
- ↑ a b c d Matthew M. Vriends i Tanya M. Heming-Vriends , Ptaki egzotyczne, 2004, ISBN 978-83-87112-62-2 .
- ↑ a b c d Payne, R.: Lavender Waxbill (Estrilda coerulescens). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, 2017. [dostęp 2017-09-05].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxbills, parrotfinches, munias, whydahs, Olive Warbler, accentors, pipits. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-29]. (ang.).
- ↑ David, N. & Dickinson, E.C.. The ligatures -æ- and -œ- in Vieillot’s new avian names established in the Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle vols. I-XXXVI (1816-1819). „Zoological Bibliography”. 4 (2), s. 15–26, 2016.
- ↑ a b c d Angelika Lang , Ptaki ozdobne od A do Z, 2005, ISBN 978-83-7175-561-3 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).