Astrajos (tytan)
| bóg światła gwiezdnego i astrologii | |
| |
| Inne imiona |
Astraeus |
|---|---|
| Występowanie | |
| Teren kultu | |
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci |
Gwiazdy, |
Astrajos (także Astraeus; gr. Ἀστραῖος Astraios ‘Gwiezdny’, łac. Astraeus) – w mitologii greckiej jeden z tytanów; bóg światła gwiezdnego i astrologii.
Należał do drugiego pokolenia tytanów[1]. Był bóstwem związanym z kultem ciał niebieskich. Uchodził za syna tytana Kriosa i Eurybii oraz za brata Pallasa, a także za pierwszego męża tytanidy Eos[2][3].
Ze swoją żoną miał liczne potomstwo, m.in. Gwiazdy (bóstwa uosabiające gwiazdy)[a][4], Fosforosa (Hesperosa; bóstwo uosabiające planetę Wenus)[b][5], Boreasza, Zefira, Notosa, Eurosa, przypuszczalnie także Apeliotesa, Kajkiasa, Lipsa i Skirona (bóstwa uosabiające wiatry)[3][6][7][8].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Z pominięciem gwiazd, w które zostali przemienieni niektórzy bohaterowie, stworzenia, istoty, artefakty np. Kastor i Polideukes (Polluks), Plejady, Hiady.
- ↑ Autorzy hellenistyczni identyfikowali Hesperosa z gwiazdą Fosforos.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Carlos Parada: Titans (Second generation, descending from the first). maicar.com. [dostęp 2010-04-28]. (ang.).
- ↑ Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 72. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
- ↑ a b Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 85. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ Bogowie światła i powietrza. W: Jan Parandowski: Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989, s. 75. ISBN 83-210-0677-9. Cytat: „Każda gwiazda była niegdyś bożkiem lub boginką – śliczne potomstwo jednego z tytanów, Astrajosa. Lecz zbuntowawszy się przeciw Dzeusowi uległy te bóstwa przeraźliwej mocy jego piorunów i zdruzgotane rozsypały się po firmamencie pyłem świetlistym. Liczba gwiazd wzrastała, gdyż wola bogów umieszczała w ich gronie rozmaitych bohaterów, nimfy, a nawet przedmioty martwe”.
- ↑ Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 106–107, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
- ↑ Vojtech Zamarovský, op.cit., s. 72, 129, 261. ISBN 80-8046-098-1.
- ↑ Aaron J. Atsma: Eosphoros and Hesperos. theoi.com. [dostęp 2010-05-02]. (ang.).
- ↑ Starsi bogowie. W: Zygmunt Kubiak: Mitologia Greków i Rzymian. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 188. ISBN 83-7391-077-8.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aaron J. Atsma: Astraios. theoi.com. [dostęp 2009-12-06]. (ang.).
- Astraeus. mythindex.com. [dostęp 2009-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-04)]. (ang.).
- Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7255-040-9.
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 91. ISBN 83-01-03529-3.
- Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 77: Astraeus. ancientlibrary.com. [dostęp 2010-11-26]. (ang.).
- William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Astraeus. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-04-29]. (ang.).
- Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Astraeus. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-04-29]. (ang.).