[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Adamin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adamin
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy

adamit

Skład chemiczny

Zn2(AsO4)OHzasadowy arsenian cynku

Twardość w skali Mohsa

3,5

Przełam

muszlowy do nierównego

Łupliwość

wyraźna w jednym kierunku

Pokrój kryształu

kryształy wydłużone lub równe tworzą promieniste agregaty

Układ krystalograficzny

rombowy

Gęstość minerału

4,32-4,48 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

bezbarwny, jasnozielony, żółty o różnych odcieniach, niebieskozielony;
odmiany zawierające tlenek kobaltawy mają barwę różową i fioletową

Rysa

biała

Połysk

szklisty

Adamin (adamit) – bardzo rzadki minerał z grupy arsenianów. Jego nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego mineraloga Gilberta Josepha Adama (1795–1881).

Cechy fizyczne

[edytuj | edytuj kod]

Zazwyczaj tworzy małe, wydłużone kryształy o pokroju tabliczkowym, słupkowym, igiełkowym. Tworzy też kryształy izometryczne. Występuje w skupieniach drobnoziarnistych, kulistych, nerkowatych, w postaci naskorupień i nalotów oraz skupień groniastych wypełniających pustki w skałach (druzy). Jest kruchy i przezroczysty, wykazuje wyraźną fluorescencję o barwie cytrynowej. Rozpuszcza się w kwasie solnym. Zawiera domieszki tlenków Cu i Co.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jest minerałem wtórnym strefy złóż kruszców zasobnych w cynk – (sfaleryt) i arsen.

Miejsca występowania: występuje w USA, Grecji – Lavrion, Meksyku – Durango, Namibii – okolice Windhoek, Chile, Włoszech, Turcji, Francji, Algierii.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • ma znaczenie naukowe,
  • w celach jubilerskich stosowany jest bardzo rzadko ze względu na niską twardość i wyraźną łupliwość – najbardziej cenione odmiany zielone,
  • poszukiwany przez kolekcjonerów.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kazimierz Maślankiewicz: Kamienie szlachetne. Wyd. 3 popr. i uzup. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1982.
  • Michał Sachanbiński: Vademecum zbieracza kamieni szlachetnych i ozdobnych. Warszawa: Wydawnictwo Geologiczne, 1984. ISBN 83-220-0199-1.