[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Anne Applebaum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anne Applebaum
Ilustracja
Anne Applebaum (2024)
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1964
Waszyngton

Zawód, zajęcie

dziennikarka

Miejsce zamieszkania

Chobielin-Dwór

Alma Mater

Uniwersytet Yale, London School of Economics

Rodzice

Harvey M. Applebaum
Elizabeth Applebaum

Małżeństwo

Radosław Sikorski

Dzieci

Aleksander, Tadeusz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP Order Krzyża Ziemi Maryjnej III Klasy (Estonia) Gwiazda Tysiąclecia Litwy (Litwa) Order Księżnej Olgi II klasy Order Księżnej Olgi III klasy
Strona internetowa

Anne Elizabeth Applebaum-Sikorska (ur. 25 lipca 1964 w Waszyngtonie) – amerykańsko-polska dziennikarka, laureatka Nagrody Pulitzera (2004), publicystka „The Atlantic”.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w amerykańskiej rodzinie pochodzenia żydowskiego, jako córka Harveya M. i Elizabeth Applebaumów. Po ukończeniu Sidwell Friends School w Waszyngtonie wstąpiła na Uniwersytet Yale, gdzie jesienią 1982 roku studiowała historię ZSRR pod kierunkiem byłego niemieckiego komunisty Wolfganga Leonharda[1]. Jako studentka spędziła lato 1985 roku w Leningradzie w Związku Radzieckim (obecnie Sankt Petersburg w Rosji)[2]. W 1986 uzyskała w Yale licencjat z historii i literatury, a następnie tytuł magistra stosunków międzynarodowych na London School of Economics w 1987. Studiowała także w St Antony’s College na Uniwersytecie Oksfordzkim przed przeprowadzką do Warszawy.

Karierę dziennikarską rozpoczęła w 1988 jako korespondentka „The Economist” w Warszawie; do 1991 opublikowała serię artykułów o przemianach społecznych i politycznych w Europie Wschodniej[3]. Pracowała następnie jako redaktor działu zagranicznego a później zastępca redaktora naczelnego tygodnika „The Spectator” w Londynie. W trakcie brytyjskiej kampanii wyborczej w 1997 była także redaktorem politycznym „Evening Standard”. Przez kilka lat prowadziła kolumnę „Foreigners” w internetowym magazynie „Slate”, przejętym w 2004 przez The Washington Post Company. W latach 2002–2006 była członkinią kolegium redakcyjnego „The Washington Post”, gdzie jako komentatorka polityczna prowadzi tygodniową kolumnę poświęconą sprawom zagranicznym[4]. Jest dyrektorem projektów pod nazwą "Transitions Forum" (przemiany polityczno-gospodarcze) w londyńskim think tanku Legatum Institute[5].

Za swoją pierwszą książkę Between East & West (Między Wschodem a Zachodem) otrzymała w 1996 Nagrodę im. Adolpha Bentincka. Za wydaną w 2003 książkę Gułag otrzymała w 2004 Nagrodę Pulitzera w kategorii „General nonfiction”[3]. W 2011 wraz z Danielle Crittenden wydała książkę kucharską Przepisy z mojego ogrodu.

W 2013 uzyskała obywatelstwo polskie[6]. W tym samym roku zdobyła Cundill Prize, nagrodę za książkę historyczną Za żelazną kurtyną. Ujarzmienie Europy Wschodniej 1944–1956[7][8].

W 2018 wraz z Radosławem Sikorskim i Grzegorzem Hajdarowiczem uczestniczyła w spotkaniu Grupy Bilderberg[9]. W 2024 otrzymała Nagrodę Pokojową Księgarzy Niemieckich[10]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jej mężem jest Radosław Sikorski, z którym ma dwóch synów, Aleksandra i Tadeusza. Mieszka z rodziną w Chobielinie.

Publikacje w języku polskim

[edytuj | edytuj kod]
  • Gułag, z ang. przeł. Jakub Urbański, przekł. rodz. 1: Małgorzata Claire Wybieralska, Warszawa: „Świat Książki”, 2005.
  • Między Wschodem a Zachodem: przez pogranicza Europy, przeł. Ewa Kulik-Bielińska, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001 *wyd. 2 – 2009).
  • Wstęp [w:] Gustaw Herling-Grudziński, Inny świat: zapiski sowieckie, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2010.
  • (współautor: Danielle Crittenden) Przepisy z mojego ogrodu, przeł. Jacek Konieczny, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2011.
  • Wstęp [w:] Cathy A. Frierson, Siemion S. Wileński, Dzieci Gułagu, przeł. Anna Sawisz, Agnieszka Nowakowska, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011.
  • Za żelazną kurtyną. Ujarzmienie Europy Wschodniej 1944-1956, przeł. Barbara Gadomska, Warszawa: „Świat Książki ”przy współpr. Agora, 2013.
  • Czerwony głód, przeł. Barbara Gadomska, Wanda Gadomska, Warszawa: Agora, 2018.
  • Matka Polka. Anne Applebaum w rozmowie z Pawłem Potoroczynem, Warszawa: OsnoVa, 2020.
  • Zmierzch demokracji. Zwodniczy powab autorytaryzmu, przeł. Piotr Tarczyński, Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2020.
  • Wybór (wraz z Donaldem Tuskiem), Warszawa 2021[11].
  • Koncern Autokracja. Dyktatorzy, którzy chcą rządzić światem, przeł. Michał Rogalski, Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2024

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Anne Applebaum, The Crushing of Eastern Europe 1944–1956, Doubleday, New York 2012.
  2. Hannes Stein, Die öffentliche Intellektuelle – ein rares Vorbild, Die Welt
  3. a b Anna Kilian. Ludzie bez tożsamości – wywiad z Anne Applebaum. „Rzeczpospolita”, s. A17, 2009-06-13. 
  4. Washington Post: Anne Applebaum (ang.).
  5. People [online], The Legatum Institute [dostęp 2015-08-12] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-15] (ang.).
  6. Anne Applebaum, żona Radosława Sikorskiego, została Polką [online], Onet.pl, 23 sierpnia 2013 [dostęp 2013-08-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-08-26] (pol.).
  7. 2013 Cundill Prize Winner [online], McGill University, 20 listopada 2013 [dostęp 2013-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-24] (ang.).
  8. Anne Applebaum z najwyższą na świecie nagrodą za książkę historyczną [online], Wyborcza.pl, 21 listopada 2013 [dostęp 2013-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-21] (pol.).
  9. Participants 2018 [online], www.bilderbergmeetings.org [dostęp 2019-11-28].
  10. Nagroda Pokojowa Księgarzy Niemieckich dla Anne Applebaum [online], dzieje.pl [dostęp 2024-06-26] (pol.).
  11. Premiera książki 'Wybór'. Zapraszamy na spotkanie z Anne Applebaum i Donaldem Tuskiem w Klubie 'Wyborczej' [online], gazetapl [dostęp 2021-12-09] (pol.).
  12. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 listopada 2012 r. o nadaniu orderu (M.P. z 2013 r. poz. 271).
  13. Odznaczenia państwowe w Święto Niepodległości. prezydent.pl, 11 listopada 2012. [dostęp 2012-11-11].
  14. Bearers of decorations – Anne Applebaum – Maarjamaa Risti III klassi teenetemärk. president.ee. [dostęp 2013-01-02]. (ang. • est.).
  15. President Ilves participated in the celebration of Poland’s 90th anniversary [online], president.ee, 11 listopada 2008 [zarchiwizowane z adresu 2011-05-14] (ang.).
  16. Applebaum otrzymała „Gwiazdę Millenium Litwy” [online], rp.pl, 23 października 2008 [dostęp 2013-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-27].
  17. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).
  18. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №865/2019 [online], Офіційне інтернет-представництво Президента України [dostęp 2019-11-23] (ukr.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]