Andrzej Przeworski

Andrzej Przeworski
Data i miejsce urodzenia	11 lutego 1900 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	24 listopada 1952 ; Warszawa
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1931	Polska (zastępstwo)
1935	Polska (zastępstwo)
1936	Liga A
1936	Liga B
1937	Polska (zastępstwo)
1947–1948	Polska
1948	Polska
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Odznaczenia

Andrzej Przeworski (ur. 11 lutego 1900 w Krakowie, zm. 24 listopada 1952 w Warszawie) – polski działacz niepodległościowy, inżynier chemik^[1], porucznik artylerii rezerwy Wojska Polskiego, piłkarz (bramkarz), sędzia i trener piłkarski oraz działacz sportowy; reprezentant Polski (1A) i selekcjoner polskiej reprezentacji; prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej od 19 lutego 1949 aż do jego samorozwiązania 4 lutego 1951.

Życiorys

Był synem Jana (1869–1931), adwokata, i Salomei z Eigerów^[1]. W latach 30. XX w. mieszkał w Warszawie w Alejach Ujazdowskiech^[1].

21 sierpnia jako podoficer byłych Legionów Polskich, pełniący służbę w pociągu pancernym nr 16 „Mściciel” został mianowany z dniem 1 sierpnia 1919 podporucznikiem w artylerii^[2].

W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[3].

Ordery i odznaczenia

Medal Niepodległości – 15 czerwca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[4]^[1]^[5]
Srebrny Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu rozwoju sportu”^[6]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 88 z 12 września 1919, poz. 3130.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 275, 837.
↑ M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].
↑ M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120.

Bibliografia

Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[Kartoteka-2] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].

[3] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 88 z 12 września 1919, poz. 3130.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934275,_837-4] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 275, 837.

[5] M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172.

[6] Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-11-11].

[7] M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120.

[z-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Selekcjoner zastępczy

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[A]