AK-630

AK-630
	Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	OAO Tulskij Maszynostroitielnyj Zawod (TMZ)
Rodzaj	armata systemu Gatlinga
	Historia
Prototypy	1964
Produkcja seryjna	od 1976
Wyprodukowano	1000+
	Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	30 mm
Nabój	30 × 165 mm
Długość lufy	1620 mm
Donośność	zasięg skuteczny przeciw celom:; powietrznym – do 5000 m; nawodnym – do 4000 m
Prędkość pocz. pocisku	875 m/s
Masa	205 kg (samo działko), 1800 kg (wieży z armatą)
Kąt ostrzału	kąt obrotu: 360 stopni; podniesienia: -12 + 88 stopni
Jednostka ognia	2000
Szybkostrzelność	do 5000 strz./min
	Multimedia w Wikimedia Commons

AK-630 – radziecka morska armata systemu ang. CIWS. W pełni zautomatyzowane sześciolufowe szybkostrzelne działko kalibru 30 mm zbudowane w oparciu o system Gatlinga.

System wykorzystuje sześciolufową armatę GSz-6-30 konstrukcji W. Griaziewa, ale o dłuższej lufie (54 kalibry) i wodnym chłodzeniu bloku luf, dzięki czemu osiągnięto szybkostrzelność do 5000 strz./min i możliwość oddania ciągłej serii 400 wystrzałów. Samo działko, dzięki przeładowaniu energią gazów prochowych jest lekkie, waży 205 kg, ale cała wieża ma masę 1800 kg; do tego dochodzi zapas gotowej amunicji (2000 nabojów) o masie 1918 kg. Większe jednostki mogą przenosić dodatkowy zapas 1000 nabojów, które można ręcznie doładować do magazynu wieży^[1].

Głównym zadaniem armaty jest zwalczanie kierowanych pocisków rakietowych, samolotów, śmigłowców oraz zwalczanie niewielkich celów nawodnych. Może także służyć do niszczenia środków ogniowych na brzegu oraz rozstrzeliwaniu min morskich.

Armata AK-630 była jedną z pierwszych systemu CIWS. Prototyp powstał w 1964 roku, produkcję dział rozpoczęto w 1969 roku, a systemów radarowego naprowadzania – rok później, jednak testy całości trwały aż do 1976 roku, kiedy system został przyjęty do służby. W sumie wyprodukowano ponad 1000 zestawów AK-630 i zmodernizowanych wersji AK-630M i uzbrojono w nie ponad 400 okrętów. W 1979 roku wprowadzono zmodernizowaną wersję AK-630M, w którym płaski magazyn amunicji zastąpiono bębnowym^[1].

Kolejną wersją systemu był AK-630M1-2 Roj wyposażony w dwa szybkostrzelne działka 30 mm, o łącznej szybkostrzelności 10 tys. strz./min, ale nie został przyjęty na uzbrojenie^[1].

Rozwinięciem tego systemu jest zestaw AK-630M-2 Duet z początku XXI wieku, składający się z dwóch sześciolufowych armat rotacyjnych AO-18 umieszczonych jedna nad drugą we wspólnym bloku zainstalowanym w całkiem nowej wieży^[2]. Kształt wieży i obudowy luf, z płaskimi nachylonymi powierzchniami, ma na celu zmniejszenie skutecznej powierzchni odbicia radiolokacyjnego. Jako pierwsze otrzymały go korwety rakietowe projektu 21631, wchodzące do służby od 2015 roku^[2]. Jest uzbrojeniem także okrętów projektu 11711^[3].

AK-630 w MW

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Tomasz Szulc. Rosyjskie, okrętowe kompleksy obrony bezpośredniej. „Nowa Technika Wojskowa”, s. 54, 2003.
↑ ^a ^b Andrzej Nitka. Bujany-M. Okręty rakietowe najmniejszego Kalibr(u). „Morze”. Nr 8/2017. III (23), s. 14-15, sierpień 2017. ISSN 2543-5469.
↑ 30-мм корабельная двухавтоматная артиллерийская установка АК-630М-2 ДУЭТ – ПО Туламашзавод [online], tulamash.ru [dostęp 2021-05-09] .

Linki zewnętrzne

System AK-630 na stronie producenta (ros.)

[szulc-1] Tomasz Szulc. Rosyjskie, okrętowe kompleksy obrony bezpośredniej. „Nowa Technika Wojskowa”, s. 54, 2003.

[nitka-2] Andrzej Nitka. Bujany-M. Okręty rakietowe najmniejszego Kalibr(u). „Morze”. Nr 8/2017. III (23), s. 14-15, sierpień 2017. ISSN 2543-5469.

[3] 30-мм корабельная двухавтоматная артиллерийская установка АК-630М-2 ДУЭТ – ПО Туламашзавод [online], tulamash.ru [dostęp 2021-05-09] .

[1]

[2]

[3]