Czynadijowo
Na mapach: 
48°30′07″N 22°50′30″E/48,501944 22,841667
48°30′07″N 22°50′30″E/48,501944 22,841667 Zamek w Czynadijowie | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Data założenia |
1214 | ||||
| Wysokość |
148 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3131 | ||||
| Kod pocztowy |
89640 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
AO | ||||
Położenie na mapie obwodu zakarpackiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 48°30′07″N 22°50′30″E/48,501944 22,841667
| |||||
Czynadijowo (ukr. Чинадійово; węg. Szentmiklós) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie zakarpackim, w rejonie mukaczewskim.
Leży nad Latoricą w jej górnym biegu, w połowie drogi z Mukaczewa do Swalawy. Przez miejscowość przebiega droga krajowa M06 (E50 / E471) i linia kolejowa z Czopu do Lwowa (dwa przystanki kolejowe: Czynadijewo i Czynadijewo II).
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1989 liczyła 7289 mieszkańców[2].
W 2013 liczyła 6908 mieszkańców[3].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- zamek, średniowieczny, kamienny, z dwoma narożnymi wieżami i ścianami grubymi na metr, zbudowany w XIV wieku przez barona Pereni. Twierdzę odwiedzili księżniczka Ilona-Helena Zrinska, Franciszek II Rakoczy jej syn, hrabia Schönborn. W 1657 roku zamek został znacznie uszkodzony przez wojska polskiego hrabiego Jerzego Lubomirskiego w 1657 roku[4]. Wkrótce zamek został odbudowany przez Lotara Franciszka von Schönborn, ale fortyfikacje zaczął tracić swoje znaczenie. 27 czerwca 1703 lider buntowników Franciszek II Rakoczy zatrzymuje się na odpoczynek[4] i aby przegrupować wojska po klęsce w bitwie pod Mukaczewem[4]. Przed jego imigracji do Polski książę odwiedził zamek kilka razy. W 1726 roku cesarz Karol VI Habsburg ofiarowuje duży obszar terenu (dominium) hrabiemu Friedrichowi Schönbornowi[4], w tym zamek, który w 1734 znacznie przebudowany otrzymuje obronny i pałacowy rys. Najważniejsza przebudowa zamku miała miejsce w 1734 i 1839 roku, ostatnia prowadzona przez architekta Ignacego Hermanna. W czasie II wojny światowej Niemcy urządzili w zamku więzienie[4]. Od 1944 roku w czasach sowieckich, zamek był siedzibą rady wsi, siedzibą lokalnej gospodarki leśnej, jednostek wojskowych i zajezdni magazynowej znajdującej się w pobliżu. W 2001 roku zamek został oddany w dzierżawę artyście malarzowi Józefowi Bartoszowi[4], który z żoną Tatianą i współpracownikami faktycznie uratował zamek od zniszczenia. Obecnie odrestaurowano wnętrze pierwszego piętra budynku. W zamku odbywają się często międzynarodowe i lokalne wydarzenia artystyczne.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.32
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
- ↑ a b c d e f Aleksander Strojny, Krzysztof Bzowski Ukraina Zachodnia Kraków 2009, wyd. Bezdroża, s. 346-347
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia zamku
- Zdjęcia zamku z Dmitrij Bartosz
- Czynadijowo na stronie Rady Najwyższej Ukrainy (ukr.)
