Culture Club

Culture Club

Rok założenia	1981
Pochodzenie	Wielka Brytania
Gatunek	pop, new romantic, reggae, biały soul, new wave
Aktywność	1981–1986 1998–2002 od 2011
Wydawnictwo	Virgin Records
Powiązania	Band Aid
Skład
Boy George, Mikey Craig, Roy Hay, Jon Moss
Byli członkowie
Sam Butcher
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Culture Club – brytyjski kwartet muzyki pop działający w latach osiemdziesiątych, będący jednym z najpopularniejszych przedstawicieli stylu new romantic^[1].

Muzyka grupy opierała się na prostych schematach rytmicznych i melodycznych, lecz wyrafinowanych brzmieniowo. Spora część popularności zespołu budowana była za pomocą ekstrawagancji pozamuzycznej, w szczególności wizerunku wokalisty Boya George'a^[2]. Grupa przestała istnieć, gdy czwarta płyta zespołu odniosła niewielki sukces komercyjny, a Boy George zdecydował się na solową karierę.

Najważniejsze przeboje grupy Culture Club to "Do You Really Want to Hurt Me" z 1982 oraz "Karma Chameleon" z 1983 roku, natomiast ich najpopularniejszą płytą jest Colour by Numbers, wydana w 1983.

Grupa powstała w 1981 roku w Londynie^[3]. W oryginalnym składzie znaleźli się: Boy George (wokal), Mikey Craig (gitara basowa), Roy Hay (gitara, instrumenty klawiszowe) i Jon Moss (perkusja)^[2]. Na początku następnego roku członkowie zespołu podpisali kontrakt z wytwórnią Virgin Records. Wydali dwa single: "White Boy" i "I'm Afraid of Me", ale nie zdobyły one uwagi publiczności. Dopiero trzeci singel, "Do You Really Want to Hurt Me" wyniósł grupę na szczyty list przebojów i sprawił, że Culture Club stał się jednym z najpopularniejszych zespołów na świecie. Debiutancki album Kissing to Be Clever okazał się sporym hitem, docierając do miejsca piątego w Wielkiej Brytanii^[4]. Sukcesem okazał się także kolejny singel, "Time (Clock of the Heart)". Rok 1983 przyniósł kolejną płytę – Colour by Numbers. Pobiła ona rekordy popularności i sprzedawała się jeszcze lepiej niż poprzednia. W Stanach Zjednoczonych dotarła do miejsca drugiego, natomiast w Wielkiej Brytanii została numerem 1^[5]. Pochodził z niej wielki hit "Karma Chameleon", a także ballada "Victims". Zespół wziął również udział w przedsięwzięciu Band Aid, w ramach którego z innymi artystami nagrał piosenkę "Do They Know It's Christmas?".

Mimo sukcesu komercyjnego, zespół zmagał się z wewnętrznymi problemami. Boy George uzależnił się od narkotyków, a jego związek z perkusistą grupy chylił się ku końcowi. Mimo tego w 1984 wydano trzeci album, zatytułowany Waking Up with the House on Fire. Pomimo iż pierwszy singel, "The War Song", stał się hitem, płyta okazała się komercyjną porażką, zwłaszcza w porównaniu z poprzednimi albumami. Zebrała także nieprzychylne opinie ze strony krytyków. Dobra passa zespołu zaczęła się kończyć. Problemy wokalisty z narkotykami przybierały na sile (George uzależnił się od kokainy i heroiny^[6]), a Culture Club nie należało już do czołówki najpopularniejszych zespołów. Jednak w 1986 roku ukazał się czwarty album grupy pt. From Luxury to Heartache. Płyta nie przywróciła zespołowi jego dawnej świetności, ale za to przyniosła przebój "Move Away". W roku wydania czwartego albumu, grupa zagrała w wyemitowanym 11 lutego, 16 odcinku czwartego sezonu serialu "Drużyna A" pod tytułem "Cowboy George".

Po wydaniu From Luxury to Heartache zespół rozwiązał się. Boy George rozpoczął solową karierę muzyczną. W 1987 roku ukazał się jego solowy album zatytułowany Sold. Płyta zyskała pozytywne recenzje i stała się hitem w Europie. W latach 90. co kilka lat wydawano jakąś kompilację zespołu. Przełom nastąpił w roku 1998, kiedy członkowie grupy postanowili wznowić działalność Culture Club. Powrotna trasa koncertowa okazała się dużym sukcesem, a nowy singel, "I Just Wanna Be Loved", dotarł do pierwszej piątki listy przebojów w Wielkiej Brytanii. Wydano nową kompilację Greatest Moments, a w 1999 ukazał się długo oczekiwany studyjny album zespołu – Don't Mind If I Do, który zawierał muzykę z pogranicza popu i reggae. Wydawnictwo zdobyło pozytywne opinie krytyków.

W 2002 grupa nadal z powodzeniem koncertowała, jednak jeszcze w tym samym roku ponownie zawieszono jej działalność. W 2006 roku dwóch oryginalnych członków zespołu, Craig i Moss, postanowiło zorganizować kolejną trasę Culture Club. Boy George odmówił udziału w tournée, tak więc do zespołu trafił nowy wokalista, Sam Butcher. George negatywnie wypowiedział się na temat przyjęcia nowego wokalisty^[7]. Ostatecznie trasa koncertowa nie doszła do skutku.

W 2011 roku zespół reaktywował się. W 2014 roku wydany został album z koncertem w Japonii (Jokohama). W 2015 roku planowane było wydanie szóstego albumu grupy "Tribes".

• Boy George (1981–1986, 1998–2002, od 2011)
• Mikey Craig (1981–1986, 1998–2002, 2006–2007, od 2011)
• Jon Moss (1981–1986, 1998–2002, 2006–2007, od 2011)
• Roy Hay (1981–1986, 1998–2002, od 2011)
• Sam Butcher (2006–2007)

 Osobny artykuł: Dyskografia Culture Club.

• 1982: Kissing to Be Clever
• 1983: Colour by Numbers
• 1984: Waking Up with the House on Fire
• 1986: From Luxury to Heartache
• 1999: Don't Mind If I Do
• 2018: Life

• 1982: "White Boy"
• 1982: "I'm Afraid of Me"
• 1982: "Do You Really Want to Hurt Me"
• 1982: "Time (Clock of the Heart)"
• 1983: "I'll Tumble 4 Ya"
• 1983: "Church of the Poison Mind"
• 1983: "Karma Chameleon"
• 1983: "Victims"
• 1984: "Miss Me Blind"
• 1984: "It's a Miracle"
• 1984: "The War Song"
• 1984: "The Medal Song"
• 1984: "Mistake No. 3"
• 1985: "Love Is Love"
• 1986: "Move Away"
• 1986: "God Thank You Woman"
• 1986: "Gusto Blusto"
• 1998: "I Just Wanna Be Loved"
• 1999: "Your Kisses Are Charity"
• 1999: "Cold Shoulder"

• 1984: Nagroda Grammy w kategorii Best New Artist
• 1984: Nagroda Grammy w kategorii Best Pop Vocal Group (nominacja)
• 1984: Brit Award w kategorii Best British Group
• 1984: Brit Award w kategorii Best Selling Single za singel "Karma Chameleon"
• 1984: Nagroda Juno w kategorii International Album of the Year za płytę Colour by Numbers (nominacja)
• 1984: American Music Award w kategorii Favourite Group Video Artist – Pop/Rock (nominacja)
• 1985: MTV Video Music Award w kategorii Best Art Direction za teledysk "It's a Miracle" (nominacja)
• 1985: MTV Video Music Award w kategorii Best Special Effects za teledysk "It's a Miracle" (nominacja)
• 1986: American Music Award w kategorii Favourite Group Video Artist – Pop/Rock (nominacja)