Łuszczycowe zapalenie stawów

Łuszczycowe zapalenie stawów

arthropatia psoriatica

Ciężka postać łuszczycowego zapalenia stawów

Łuszczycowe zapalenie stawów, ŁZS – zapalne schorzenie stawów występujące w przebiegu łuszczycy. Należy do spondyloartropatii seronegatywnych. Często rozpoczyna się w obrębie stawów międzypaliczkowych i często dotyczy tylko jednej strony (co odróżnia je od reumatoidalnego zapalenia stawów). W przebiegu choroby we krwi nie pojawia się czynnik reumatoidalny.

Jako pierwszy opisał je Pierre Bazin w 1860; szczegółowo uczynił to Charles Bourdillon w 1888. W 1964 Amerykańskie Towarzystwo Reumatologiczne uznało je za oddzielną jednostkę chorobową.

Wyróżniono pięć typów ŁZS:

1. asymetryczna postać nielicznostawowa
2. postać osiowa
3. symetryczna postać wielostawowa przypominająca RZS
4. artropatia paliczków dystalnych
5. arthritis mutilans

Diagnostyka różnicowa ŁZS obejmuje^[1]:

• reumatoidalne zapalenie stawów
• chorobę zwyrodnieniową stawów
• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa

W terapii zastosowanie znajdują najczęściej niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz dostawowe iniekcje kortykosteroidów. W ciężej przebiegających przypadkach, gdy choroba dotyka większej liczby stawów, konieczna bywa immunosupresja, najczęściej z użyciem metotreksatu skojarzonego z cyklosporyną. Zarejestrowane też zostały następujące leki biologiczne: infliksymab, adalimumab, etanercept^[2]. Prowadzi się badania kliniczne nad innymi lekami biologicznymi, między innymi ustekinumabem (firma Centocor^[3]).

• Marek Brzosko: Reumatologia kliniczna. Szczecin: Wydawnictwo Pomorskiej Akademii Medycznej, 2007, s. 56–59. ISBN 978-83-89318-84-8.