Józef Trepiak

Józef Trepiak

kapitan administracji (piechoty)
Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1893 Borzechów
Data i miejsce śmierci	22 kwietnia 1940 Katyń
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VIII
Stanowiska	kierownik referatu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Józef Trepiak (ur. 14 sierpnia 1893 w Borzechowie, zm. 22 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Urodził się 14 sierpnia 1893 we wsi Borzechów, w ówczesnym powiecie lubelskim guberni lubelskiej, w rodzinie Jana (zm. 1943) i Anieli z Tumanów (zm. 1956)^[1][2] (Tomanów)^[3]. Ukończył gimnazjum w Lublinie i 2 Kijowską Szkołę Wojskową (ros. 2-е Киевское Николаевское военное училище)^[4].

W czasie I wojny światowej służył w II Korpusie Polskim w Rosji, a później w 4 Dywizji Strzelców Polskich^[1]. W 1920, w czasie wojny z bolszewikami, walczył w szeregach 29 pułku piechoty na stanowisku dowódcy kompanii^[1].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 29 pp w Kaliszu^[5][6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 463. lokatą w korpusie oficerów piechoty^{[7][8][9][10][11]}. Od 1924 był przydzielony z macierzystego pułku do Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie^[12][13]. Ukończył kursy w Szkole Podchorążych w Warszawie i w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie^[4]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku w Korpusie Kadetów Nr 1^[14]. W lipcu 1928 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza^[15]. Pełnił służbę w 22 batalionie granicznym w Trokach^[1] na stanowisku dowódcy kompanii granicznej „Landwarów” i „Lenin”. W marcu 1932 został przeniesiony z KOP do 29 pp^[16][17], ale już w grudniu tego roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu na stanowisko oficera ordynansowego^[18][19][20]. Po 5 czerwca 1935, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna^[21]. W marcu 1939 pełnił służbę w Wydziale Mobilizacji i Uzupełnień Sztabu DOK VIII na stanowisku kierownika referatu^[22].

20 września 1939 we Włodzimierzu dostał się do sowieckiej niewoli^[4]. Po trzech dniach marszu trafił do więzienia w Łucku^[4]. 26 września wyjechał koleją z Łucka, a po pięciu dniach przybył do Punktu Przyjęcia NKWD dla jeńców wojennych w Szepetówce^[4]. Następnie został wysłany koleją do Obozu jenieckiego NKWD w Putywlu, gdzie 14 października 1939 został ujęty w ewidencji obozowej^[4]. 3 listopada przybył do obozu NKWD w Kozielsku^[4]. 21 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego^[4]. 22 kwietnia 1940 został zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany^[4]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Był żonaty z Antoniną z Korejwów, z którą miał córkę Halinę^[1].

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[23]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[24].

Rodzice Józefa Trepiaka zostali pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 132, rząd 4, miejsce 30)^[2]. Jest to także jego grób symboliczny^[2].

• Krzyż Niepodległości – 29 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[25][3][26]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[27][28]
• Srebrny Krzyż Zasługi^[27][29]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986^[30]
• Medal Zwycięstwa^[13]
• francuski Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny^[6][31]

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• zbrodnia katyńska

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
• Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.