Broń miotająca

Przykłady broni miotających:
neurobalistyczna (kusza)
barobalistyczna (trebusz)
pneumatyczna (wiatrówka)
pirobalistyczna (karabinek automatyczny)

Broń miotająca – broń wyrzucająca pocisk za pomocą energii mechanicznej lub chemicznej.

W zależności od rodzaju energii, jaka wykorzystywana jest przez broń miotającą, dzieli ją na^[1]:

• neurobalistyczną – wykorzystanie sprężystości materiału użytego do budowy urządzeń miotających;
• barobalistyczną – wykorzystanie dźwigni i siły odśrodkowej;
• pneumatyczną – wykorzystanie energii sprężonego gazu (najczęściej powietrza atmosferycznego bądź dwutlenku węgla)
• pirobalistyczną – wykorzystanie energii gazów powstałych podczas spalania ładunku miotającego (najczęściej prochu), obecnie najpopularniejsza.

• łuk
• kusza
• proca
• katapulta
• trebusz
• wiatrówka
• pistolet
• karabin
• działo

• AndrzejA. Ciepliński AndrzejA., RyszardR. Woźniak RyszardR., Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275 . Brak numerów stron w książce
• Andrzej Krupa (red.): Encyklopedia wojskowa: dowódcy i ich armie, historia wojen i bitew, technika wojskowa. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-15175-1.