Bezpartyjność

Treść tego artykułu należy opracować w taki sposób, aby nie uwypuklała nadmiernie polskiej specyfiki / aby nie zawężała się tylko do polskich warunków
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bezpartyjność – brak przynależności do jakiejkolwiek partii politycznej.

Kategoria „bezpartyjny” była powszechnie używanym wyróżnikiem oznaczającym tych wszystkich, którzy nie należeli, w domyśle, do rządzącej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR)^[1]. Informacja „partyjny” czy „bezpartyjny” była obowiązkową częścią życiorysów składanych przy staraniach o pracę, przyjęcia na studia, stypendia itp.^[2] Atrybutu „bezpartyjny” używano także urzędowo dla oznaczenia „przynależności do organizacji politycznych”, który był obowiązkową kategorią w formularzach np. paszportowych lub wnioskach o odznaczenie. Kategorii tej nie używano w sprawach mniej ważnych, np. we wnioskach o wydanie dowodów osobistych (ani w samych dowodach osobistych). Była jednak częścią niemal wszystkich jawnych, a szczególnie niejawnych akt osobowych.

Stanowiska będące w nomenklaturze, a więc praktycznie wszystkie istotne, były przede wszystkim obsadzane członkami PZPR^[3], a w niektórych dziedzinach także członkami zależnych od PZPR Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, Stronnictwa Demokratycznego, a także różnych koncesjonowanych organizacji. Zdarzało się jednak, że niższe na ogół stanowiska kierownicze (np. zastępcy lub pełniącego obowiązki) wymagające kompetencji i doświadczenia były obsadzane osobami bezpartyjnymi – tzw. „bezpartyjnymi fachowcami”^[4][5]. Wyjątkowo pojawiali się nawet ministrowie „bezpartyjni”^[6].

Sformułowanie to znalazło się również w nazwach dwóch polskich formacji politycznych:

• Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem (BBWR) – z okresu II Rzeczypospolitej,
• Bezpartyjny Blok Wspierania Reform (BBWR) – formacji stworzonej przez Lecha Wałęsę.