[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Mieczysław Lisiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Mieczysław Lisiewicz edytowana 16:31, 10 lut 2024 przez CommonsDelinker (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 10 lut 2024, była oparta na tej wersji.
Mieczysław Lisiewicz
Ilustracja
podpułkownik dyplomowany obserwator podpułkownik dyplomowany obserwator
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1897
Lwów

Data i miejsce śmierci

2 września 1975
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

2 pułk szwoleżerów
6 pułk lotniczy
3 Grupa Lotnicza
61 eskadra liniowa

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
obrona Lwowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Lotniczy (czterokrotnie) Oficer Orderu Korony Włoch Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Gwiazdy Czarnej Kawaler Orderu Korony (Belgia)
Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Jan Lisiewicz (ur. 28 stycznia 1897 we Lwowie, zm. 2 września 1975 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany obserwator Wojska Polskiego, literat.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 stycznia 1897 we Lwowie[1][2], w rodzinie Zygmunta (adwokata) i Eugenii z domu Kubickiej. Był bratem Teodozji[3][4][5].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer c. i k. armii został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu porucznika[6]. U kresu wojny brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[1]. Następnie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[1][7].

Został awansowany na stopień rotmistrza jazdy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8]. W 1923 był adiutantem sztabowym 2 pułku szwoleżerów[9]. Z dniem 1 listopada 1924 został przydzielony z Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu normalnego 1924–1926[10]. 11 października 1926, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do XIII Brygady Kawalerii.

Następnie został przeniesiony do korpusu oficerów lotnictwa i zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[11][7]. W 1928 był oficerem 6 pułku lotniczym we Lwowie[12]. W kwietniu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów lotnictwa z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Dowództwa 3 Grupy Lotniczej w Krakowie na stanowisko szefa sztabu[13]. W marcu 1932 wrócił 6 pułku lotniczego[14][15], na stanowisko dowódcy 61 eskadry liniowej. W marcu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska w 6 plot. i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[16]. Z dniem 31 lipca 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[17].

Był także poetą i dramatopisarzem[1][5]. Pisał wiersze o tematyce marynistycznej i lotniczej[7]. W 1938 opublikował powieść pt. Trop nad jeziorem. Opowieść naroczańska, opiewającą Narocz[18]. Przed 1939 pełnił funkcję sekretarza literackiego Teatrów Miejskich we Lwowie[5].

Podczas II wojny światowej przedostał się na Zachód. Był adiutantem sztabowym gen. Władysława Sikorskiego[19]. Później służył w Polskich Siłach Powietrznych w Wielkiej Brytanii w stopniu majora jako oficer obserwator (stopień RAF: S/Ldr)[2][7]. Posiadał numer służbowy RAF P-2035[20]. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[1][7]. Do końca życia pozostawał w stopniu podpułkownika[1]. Na emigracji kontynuował pisarstwo, w prozie odwoływał się do wspomnień z Kresów[4]. W Londynie należał do oddziału ZASP, Koła Lwowian[1]. Laureat Nagrody Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w 1964 roku[21].

Zmarł 2 września 1975 w Londynie[1][2]. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu Kensington Cemetery[22].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Suita lotnicza (1932)
  • Legendy i ballady (1933)
  • Trop nad jeziorem. Opowieść naroczańska (1938, 1946)
  • Alarm na wybrzeżu. Taka sobie historia (1939)
  • Kroniki Narorczańskie (1943), Chronicles of Lake Narocz (1945)
  • Z pamiętnych dni. Wspomnienia adjutanta (1944)
  • Destiny can wait. The Polish Air Force in the Second World War (1949)
  • Gdzie goręcej biją serca (1954)
  • Awantura na całego. Niezwykłe przygody dwu chłopców (1954, współautorka: Danuta Laskowska)
  • Duchy na strychu. Prawdziwe zdarzenia na wakacjach (19614, współautorka: Janina Chrzanowska)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i Z żałobnej karty. Mieczysław Lisiewicz. „Biuletyn”. Nr 29, s. 100, Grudzień 1975. Koło Lwowian w Londynie. 
  2. ↑ a b c d Mieczysław Lisiewicz. listakrzystka.pl. [dostęp 2018-11-06].
  3. ↑ Z żałobnej karty. Teodozja Lisiewicz. „Biuletyn”. Nr 28, s. 95, Czerwiec 1975. Koło Lwowian w Londynie. 
  4. ↑ a b Zbigniew A. Grabowski. Polska literatura emigracyjna. „Archiwum Emigracji”. Z. 10, s. 19, 20093. 
  5. ↑ a b c Teodozja Lisiewicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2018-11-06].
  6. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 66.
  7. ↑ a b c d e Jerzy Feliks Szymański: Losy skoczka. Warszawa: Dom Wydawniczy PWN, 2017, s. 211. ISBN 978-83-7705-931-9.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 681.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 597.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 539, 603, 1365.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 549.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 536.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 9 z 27 kwietnia 1929 r., s. 117, 123.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 238.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 230, 744.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 135.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 282.
  18. ↑ Mieczysław Lisiewicz: Trop nad jeziorem. Opowieść naroczańska. T. I. Kraków: Księgarnia Powszechna, 1938, s. 347, seria: Podróże i Przygody.
  19. ↑ Mieczysław Lisiewicz. polskieradio.pl. [dostęp 2018-11-06].
  20. ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 348.
  21. ↑ Lista laureatów – 1951-2011
  22. ↑ Mieczysław Jan Lisiewicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-11-06].
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 368.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Lisiewicz&oldid=72819947”