Słownik etymologiczny języka polskiego/awantura
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
awantura, awanturniczy, z franc. aventure, p. wyżej abentajer; zupełnie innego początku są również franc. awanse (awansować) i awantaże, od franc. avant, a to z łac. ab ante, ‘naprzód’; »bez wszelkiego jako dziś mówią awantaże«, Potocki.