[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

skuć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
policjant kogoś skuł (1.3)
wymowa:
IPA[skut͡ɕ], AS[skuć] ?/i
znaczenia:

czasownik dokonany

(1.1) połączyć ze sobą elementy metalowe przy pomocy ciężkiego narzędzia[1]
(1.2) usunąć coś uderzeniami młota, kilofa itp.[1]
(1.3) założyć komuś kajdany lub kajdanki[1]
(1.4) spiąć kogoś kajdanami z kimś innym[1]
(1.5) przen. zamrozić rzekę lub jezioro, „uwięzićwodę[1]
(1.6) pot. slang. okaleczyć komuś coś, bijąc[1]

czasownik zwrotny dokonany skuć się

(2.1) założyć sobie kajdany lub kajdanki
(2.2) założyć kajdany lub kajdanki sobie wzajemnie[2]
(2.3) przen. o rzece lub jeziorze: zamarznąć[2]
(2.4) pot. upić się mocno
odmiana:
(1.1-6) koniugacja Xa
(2.1-4) koniugacja Xa
przykłady:
(1.2) Trzeba tu skuć dwa metry podłogi, żeby założyć rurę kanalizacyjną.
(1.5) Potężny mróz skuł wszystko na twardy kryształ[3].
(1.6) Za kradzież roweru mojemu bratu, skuliśmy mordę temu palantowi.
(2.4) Jacek skuł się wczoraj na imprezie w akademiku.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skucie n, skuwanie n, kucie n, skuwka ż, okowy nmos, podkucie n
czas. skuwać ndk., kuć ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. s- + kuć
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „skuć” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „skuć się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Wacław Sieroszewski, Dno nędzy (wyd. 1900)