[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

podnosić

Przejrzana
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

podnosić (język polski)

[edytuj]
marynarz podnosi (1.1) rękę
oni podnoszą (1.2) ścianę
wymowa:
IPA[pɔdˈnɔɕiʨ̑], AS[podnośić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. podnieść)

(1.1) unieść, wziąć coś do góry
(1.2) ustawiać coś do pionu

czasownik zwrotny niedokonany podnosić się (dk. podnieść się)

(2.1) unosić się, wstawać
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Na dworcu bezdomni kręcą się w pobliżu palących i podnoszą niedopałki, które ci rzucili na ziemię.
(1.1) Pies już coś wystawiał, stanął jak wryty z jedną łapą podniesioną[1].
(2.1) […] z góry, poprzez szczyty drzew, zaglądały błękitne i białe kawałki obłoków, jakby ciekawe spojrzeć w głąb cienistą, […] w której spomiędzy trawy wykwitał blady nieśmiertelnik żółty, podnosiły się dzwonki liliowe albo śród mchu pąsowiały lśniące grona żurawin[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) opuszczać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podnośnik m, podnośnica ż, podnośnia ż, podniesieniowy m, podniosłość ż, podnoszenie n, podniesienie n
czas. przenosić, wznosić, podnieść dk.
przym. podnośny, podnośnikowy, podniosły
przysł. podniośle
związki frazeologiczne:
podnosić do potęgipodnosić głospodnosić głowępodnosić na duchupodnosić poprzeczkępodnosić rękę
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. A. Dygasiński: Zając
  2. Eliza Orzeszkowa: Na prowincji