dróżka

Podobna pisownia: drožka

wymowa:

IPA: [ˈdruʃka], AS: [druška], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: droga

(1.2) wąska droga polna, leśna lub ogrodowa

(1.3) daw. rel. pielgrzymka^[1]

(1.4) gw. rel. pielgrzymka do Częstochowy^[2]

(1.5) daw. szew w skarpecie lub pończosze, który idzie z tyłu od góry do pięty^[2] przez łydkę^[3]

(1.6) st.pol. (później gw.) podróż, wędrówka^[2]

(1.7) gw. etn. rodzaj wzoru na pisankach^[2]

(1.8) daw. dorożka^[4]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dróżka	dróżki
dopełniacz	dróżki	dróżek
celownik	dróżce	dróżkom
biernik	dróżkę	dróżki
narzędnik	dróżką	dróżkami
miejscownik	dróżce	dróżkach
wołacz	dróżko	dróżki

przykłady:

(1.2) Szedłem wczoraj polną dróżką.

składnia:

kolokacje:

(1.4) być w dróżce → iść do Częstochowy^[2]

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1-7) rzecz. droga ż, drogowiec m, podróżny mos

(1.1-7) przym. podróżny, przydrożny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.8) Słownik języka polskiego z 1861 (tzw. Słownik wileński) określał to użycie jako błędne^[3].

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: droga

• angielski: (1.2) lane
• białoruski: (1.1) дарожка ż; (1.2) дарожка ż
• esperanto: (1.2) vojeto
• jidysz: (1.2) וועגל n (wegl), וועגעלע n (wegele)
• kataloński: (1.2) sender m, sendera ż, viarany m
• rosyjski: (1.1) дорожка ż; (1.2) дорожка ż
• ukraiński: (1.1) доріжка ż; (1.2) доріжка ż

źródła: