Martyna

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie; zob. też Martyna w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Martyna	Martyny
dopełniacz	Martyny	Martyn
celownik	Martynie	Martynom
biernik	Martynę	Martyny
narzędnik	Martyną	Martynami
miejscownik	Martynie	Martynach
wołacz	Martyno	Martyny

przykłady:

(1.1) Mam na imię Martyna i jestem znaną wokalistką bluesową.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pani Martyna • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Martyna • kobieta imieniem (o imieniu) Martyna • święta / błogosławiona Martyna • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Martyna • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Martyna • otrzymać / dostać / przybrać imię Martyna • dzień imienin / imieniny Martyny • na Martynę (o dniu)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Marcina ż, Martynów m, Martynowicze nmos

zdrobn. Martynka ż, Martysia ż, Martyncia ż

forma męska Marcin m

przym. Martynowy, Martynkowy, Marcinowy

związki frazeologiczne:

przysłowia: na świętą Martynę przybyło dnia na godzinę

etymologia:

łac. Martina < łac. Martinus → Marcin

uwagi:

zob. też Martyna w Wikicytatach

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Martina
• czeski: (1.1) Martina ż
• duński: (1.1) Martine
• francuski: (1.1) Martina ż
• hiszpański: (1.1) Martina ż
• kataloński: (1.1) Martina ż
• litewski: (1.1) Martyna ż
• łaciński: (1.1) Martina ż
• niemiecki: (1.1) Martina ż
• norweski (bokmål): (1.1) Martine ż
• norweski (nynorsk): (1.1) Martine ż
• rosyjski: (1.1) Мартина ż
• słowacki: (1.1) Martina ż
• szwedzki: (1.1) Martina w
• węgierski: (1.1) Martina
• włoski: (1.1) Martina ż

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) imię żeńskie Martyna

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: