[go: up one dir, main page]

Salas de Baura

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Salas de Baura (Salles-Mongiscard en francés) qu'ei ua comuna bearnesa administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Salas de Baura
Salles-Mongiscard
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 29′ 54″ N, 0° 50′ 04″ O
Superfícia 5,84 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
175 m
90 m
37 m
Geografia politica
País Bearn Armas de Bearn
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
643
Pau
Canton
6429
Ortès e Tèrras deus Gaves e de la Sau (Ortès abans 2015)
Intercom
246401681
CC de Lac-Ortès
Cònsol Raymond Inchassendague
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
297 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

303 ab.
Densitat 52,4 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 64300
Còde INSEE 64500

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

Salas de Baura

modificar

La prononciacion qu'ei ['saləs de 'bawrə]. Las fòrmas ancianas que son Burgus apud castellum Montem Giscardum, en latin, cap a 1106, Salas cap a 1120, Monguiscart en 1246, Sales Monguisquart en 1385, Salas Monguiscart en 1476, Sales cap a 1450, Sales Monguiscart en 1548, Salles Mongiscar (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Sales de Baure (J.V. Lalanne, Condes biarnés) [1].

Salas qu'ei lo mot germanic saal, adoptat lèu per las lengas romanicas, dab lo sens de « cramba, sala, puish » « castèth »; lo nom qu'ei utilizat hòra de tot pòblament germanic. Mont que vien deu latin montem, « mont ». Giscard qu'ei lo resultat romanic deu nom germanic d'òmi Wisihart [1].

Segon Pèir de Marca, Gaston IV lo Crotzat, qui avè conquistat la region d'Ortès suu vescomte de Dacs, que bastí un castèth suu Toron de Sent Pic entà conta-rotlar la region conquistada. Entà poblar lo lòc, que creè un borg a proximitat. Segon Marca, lo nom de Montgiscard qu'estó donat au lòc en omiatge a son companh d'armas Robèrt-Guiscard, duc de Calàbria. Aqueth qu'auré bastit un hòrt en 1081 sus la montanha entà blocar la vila de Durasse (Durrës) e qu'auré aperat lo hòrt Mons Guiscardi [1].

Lo determinant qu'ei Baura, nom d'un vilatge a la periferia sud-èst de la comuna. Lo determinant Montgiscard qu'ei estat abandonat o n'ei pas jamei estat utilizat popularament [1].

La prononciacion qu'ei ['bawrə]. Las fòrmas ancianas que son Baura en 1072-1105, Baura en 1538, Beaure (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [2].

Baura qu'ei un vilatge coneishut despuish bèra pausa per los sons banhs e las soas aigas termalas. Lo sens de baura qu'ei lo nom gascon, « hanga liquida » [2].

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 2026 Raymond Inchassendague    
1968 2001 André Dartigue-Peyrou    
  1968      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 306, totala: 312
 


1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
307
304
302
307
2009 2010
299
304
298
303
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2019 la populacion qu'èra de 297 abitants.

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas dab la comuna

modificar

Véder tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. 1,0 1,1 1,2 et 1,3 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 299-300
  2. 2,0 et 2,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 294