Valarauga

Vilatge d'Occitània

Valarauga
Valleraugue

Vista de Valerauga dempuèi la pojada de les 4000 lòcas.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

44° 04′ 54″ N, 3° 38′ 33″ E

Superfícia

78,35 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

1 565 m m
350 m
294 m m

Geografia politica

País

Lengadòc

Estat

França

Region
76

Occitània (region administrativa)

Yves Durand
(2008-2014)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

1 420 ab.

1 441 ab.

Densitat

13,26 ab./km²

Autras informacions

Còde INSEE

30339

Valerauga o melhor Valarauga (Valleraugue en francés ) es una anciana comuna lengadociana de la Cevena, situada dins lo departament de Gard e la region de Lengadòc-Rosselhon. Lo 1èr de genièr de 2019 fusionèt amb Nòstra Dama de la Rovièira dins la comuna de Val d'Augal que ne venguèt lo capluòc e una comuna delegada.

Geografia

Toponimia

Valarauga - Extraits de la topografia^[1] del departament de Gard, edicion de 1868, per Eugène Germer-Durand :
Castrum de Valarauga, in diocesi Nemausensi en 1225, (Layette du trésor des chartes tom II).
Vallis-Araugia en 1228, (capítol de Nimes, archiu departamental).
Vallarauga en 1247, (capítol de Nimes, archiu departamental).
Ecclesia de Varalauga, 1249, (cartulari de Notre-Dame de Bonheur, capítol 20).
S. de Baralauge en 1262, (papièr de la familha d'Alzon).
Ecclesia Vallis-Eraugo en 1265, (cartulari de Notre-Dame de Bonheur, capítol 47).
Valarauga en 1309, (cartulari de Notre-Dame de Bonheur, capítol 73).
Locus de Valle-Araugia, 1314, (Guèrra de Flandres, archiu departamental de Nimes).
Bajulia Vallis-Eraugie en 1314, (Guèrra de Flandres, archiu departamental de Nimes).
Vallis Arauria en 1314, (Guèrra de Flandres, archiu departamental de Nimes).
Vallis-Araugia en 1384, (dénombrement de la sénéchaussée).
Valerauge en 1435, (reparticion del subsidi de Carles VII).
Sanctus-Martinus Vallis-Heraugio en 1461, (registre còpia de letras reialas E, IV, folio 16).
Valleraugue, viguerie du Vigan en 1582, (Tar. univ. de la diocèsi de Nimes).
Le prieuré Saint-Martin de Vallerauge en 1610, (insinuacion eclesiastica de la diocèsi de Nimes).
Le château de Valleraugue en 1634, (archiu departamental C. 436).
A Ballorauguo fou l'amour. A la Salle l'entretènou. (escarniment o lampon, mena d'epigrama dins Revue des Langues Romanes n. 4).

Selon Albèrt Dausat e Carles Rostaing, se tracta d'un compausat romanic. Es benlèu constituit de l'apellatiu toponimic Val- « val, terrenh entre doas montanhas », pegat a un mot prelatin *Araurica^[2] . *Araurica es un derivat en -ica, del nom antic de l'Eraur : Araur. D'on la significacion globala possible de « tèrra entre doas montanhas dins la val d'Eraur » çò que correspond plan a la situacion de Valarauga.