Mistra
Mistra (Μυστράς en grèc) es una anciana vila de Morèa (Peloponés) fondada durant lo sègle XIII per lei Francs a quauqueis quilomètres dei roïnas d'Esparta. Centre demografic e economic, foguèt destrucha dins lo corrent de la premiera mitat dau sègle XIX e foguèt definitivament abandonada dins leis annadas 1950. Es uei venguda un luòc toristic.
Foguèt fondada en 1249 per lo prince d'Acaia Guillaume II de Villehardouin que voliá bastir una fortalesa dins lei montanhas de Taíget. Son objectiu èra alora de protegir Esparta qu'èra son luòc de residéncia favorit. Pasmens, lei Francs la perdiguèron rapidament car deguèron la cedir ai Bizantins coma recapte après la liberacion de Guillaume après sa captura a la batalha de Pelagònia (1259). L'emperaire Miquèu VIII Paleòleg (1258-1282) ne'n faguèt la capitala dau Despotat de Morèa. En 1348, Joan VI Cantacuzèn (1347-1355) nomèt son fiu Manual coma cap dau Despotat. Aqueu principi foguèt conservat per la seguida e Mistra foguèt dirigida per lei fius e lei fraires de l'emperaire fins a la casuda de Constantinòple. Aquela descentralizacion de l'Empèri marquèt l'acomençament d'un periòde de prosperitat economica e culturala e la vila venguèt ansin pauc a pauc la segonda ciutat bizantina.
En 1460, lo Despotat de Morèa foguèt annexat per lo sultan Mehmet II desirós de destrurre lei darriers vestigis de l'Empèri Bizantin. La vila capitulèt sensa combat e venguèt lo luòc de residéncia dau pacha de Peloponés. Demorèt un centre important e agantèt 40 000 abitants gràcias au desvolopament dau comèrci e de la produccion de seda. Lo declin acomencèt ambé l'acomençament dei luchas independentistas grègas. Brèvament ocupada en 1770 per lei Rus, foguèt reconquistada après de combats durs. La vila teniá alora plus que 8 000 abitants e foguèt definitivament roïnada durant la Guèrra d'Indepéndencia de Grècia ambé sa destruccion per lei Turcs en 1825. D'efèct, après la fin de la guèrra, Esparta venguèt la capitala administrativa novèla de la region. Mistra perdiguèt alora tota importància e foguèt definitivament abandonada dins lo corrent deis annadas 1950 quand l'endrech venguèt un site arqueologic. En 1989, foguèt classat au Patrimòni Mondiau de l'Umanitat.