pinça
/'pin.sɔ/
pin | ça (2)
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| pinça | pinças |
| ['pin.sɔ] | ['pin.sɔs] |
pinça femenin
- Instrument de brancas articuladas per agafar (sasir) quicòm de pichon o quicòm de pesuc
- Mena d'alús / mena de palfèrre
- Davant de bata de caval ; davant de fèrre de caval
- Cordura per estrechir un vestit
- Patas de crustacèus.
Joan de Cantalausa, Diccionari de Cantalausa, (en linha): [1]
Forma de vèrb
pinça
- Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de pinçar.
- Segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de pinçar.
/pɛ̃sa/
Forma de vèrb
pinça
- Tresena persona del singular au preterit de l'indicatiu de pincer.