parasit
- Del latin parasitus, pel grèc ancian παράσιτος, parasitos compausat de παρά e σῖτος, « noiridura », literalament « que pren la noiridura a costat de ».
- lengadocian, gascon /paɾaˈzit/
- escotar « parasit »
- provençau /paʀaˈzit/
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Dialècte : lengadocian | ||
| Singular | Plural | |
| Masculin | parasit | parasits |
| [paɾaˈzit] | [paɾaˈzits] | |
| Femenin | parasita | parasitas |
| [paɾaˈzito̞] | [paɾaˈzito̞s] | |
parasit
- Que, per vivre, depend d'un autre organisme.
- (figurat) Superflú, empachatiu.
|
|
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| parasit | parasits |
| [paɾaˈzit] | [paɾaˈzits] |
parasit masculin
- (Antiquitat) Cercadinnars que lo mestièr es de se sèire a la taula d’un ric e de lo divertir pendent lo repais.
- Èsser que se noirís, viu al despens d’autrú.
- (medecina) Metazoari o protozoari parasitant l’organisme d’un uman o d’un animal nomenat òste e provocant una parasitòsi.
- (electricitat) Perturbacion, treble del corrent electric.
- (fisica) Interferéncia del senhal ràdio.
- parasite (perovençau)
- antiparasitatge
- antiparasitari
- antiparasit
- antiparasitar
- desparasitatge
- desparasitar
- parasitari
- parasitat
- parasitar
- parasitisme
- parasitologia
- parasitològ
- parasitòsi
Persona que viu]] al despens d’autrú.
|