punitiu

punitiu

1. Relatiu a la punicion, que consistís a punir l'autor d'un fach.
2. Evocador de represalhas contra lo grop d'apertenéncia supausat de l'autor d'una peca, que la peca siá reala o pas.

Derivats

• expedicion punitiva

Traduccions

alemand: Straf.... (de) anglés: punitive (en) basc: catalan: punitiu (ca)

espanhòl: punitivo (es) francés: punitif (fr) italian: punitivo (it) portugués: punitivo (pt)

Catalan Etimologia

Del latin medieval punitivus, del classic punitus, participi passat de punire (« punir »).

Prononciacion

[?]

Sillabas

pu|ni|tiu

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	punitiu	punitius
Femenin	punitiva	punitives

punitiu

1. punitiu ^(oc)