injúria
- Del latin injuria « injustícia »
- lengadocian /inˈd͡ʒyɾio̞/
- gascon /inˈʒyrio̞/
- Bearn : escotar « injúria »
- provençau /ĩⁿˈd͡ʒyriə/, /ĩⁿˈd͡ʒyri/
in|jú|ria
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Dialècte : lengadocian | |
| Singular | Plural |
| injúria | injúrias |
| [in'd͡ʒyrio̞] | [in'd͡ʒyrio̞s] |
injúria femenin
- Insulta, otratge, en fach, en paraula, o per escrit.
- (particular) Paraula ofensanta, otratjanta.
- (figurat) Degradacion, la roïna, la pèrda d´unas causa per l’efièt dels tempèris, del temps.
- L´injúria del temps.
Forma de vèrb
injúria femenin
- tresena persona del singular del present de l'indicatiu de injuriar
- segonda persona del singular de l'imperatiu afirmatiu de injuriar
- Del latin injuria « injustícia »
- oriental /inˈʒuɾiə/
- occidental /inˈd͡ʒuɾia/
in|jú|ri|a
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| injúria | injúries |
injúria femenin
- Del latin injuria « injustícia »
/ĩˈʒuɾjɐ/
in|jú|ri|a
Nom comun
| Declinason | |
|---|---|
| Singular | Plural |
| injúria | injúrias |
injúria femenin