efectiu

efectiu

1. Que produch un efièch real.
   • Son intervencion es efectiva.
2. Qu'existís realament, en efièch, dins los fachs, real, incontestable.
   • Lo nombre d’ensenhaires efectius diferís del nombre teoric, qu'unes son en comjat malautiá, d’autres son destacats, d’autres mai plaçat en disponibilitat.

Parents

• efectivitat
• efectivament

Traduccions

alemand: effektiv (de) anglés: effective (en) basc: eraginkor (eu) catalan: efectiu (ca) espanhòl: efectivo (es)

francés: effectif (fr) friolan: italian: effettivo (it) piemontés: portugués: efectivo (pt)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
efectiu	efectius
[efetˈtju]	[efetˈtjus]

efectiu masculin

1. (militar) Nombre real des soldats d’una armada, d’un tropa, per oposicion al nombre que los reglaments li balhan.
2. Nombre de membres d’un grop de personas, talha d’una populacion.
3. (per extension) Lo quita grop de ses personas.
4. (matematicas, estatisticas) Nombre d’individús d’una classa.

Derivats

• sosefectiu

Traduccions

alemand: Belegschaft (de) anglés: size (en) frequency (en) basc: langile ugari (eu) catalan: efectiu (ca) espanhòl: efectivo (es)

francés: effectif (fr) friolan: italian: effettivo (it) piemontés: portugués: efectivo (pt)

Catalan Etimologia

Del latin effectivus

Prononciacion

[?]

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	efectiu	efectius
Femenin	efectiva	efectives

efectiu

1. efectiu ^(oc)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
efectiu	efectius

efectiu masculin

1. efectiu ^(oc)