desertar

desertar

1. Abandonar un luòc, per quina que siá causa.
2. Abandonar lo servici sens comjat, en parlant dels soldats e dels marins.
   • Desertar l’armada, lo servici, la bandièra.
3. (figurat) Abandonar una religion, una causa, un partit, etc.
4. S’alunhar d’endacòm per fòrça quina que siá la causa.
   • Lo fum li faguèt desertar l'ostal.

Derivats

• desertaire / desertor
• desercion

Sinonims

• abandonar
• delaissar
• descampar
• fugir

Traduccions

alemand: desertieren (de), fahnenflüchtig werden (de), überlaufen (de) anglés: desert (en) basc: catalan: desertar (ca)

espanhòl: desertar (es) francés: déserter (fr) italian: disertare (it) portugués: desertar (pt)

Catalan Etimologia

Du latin desertare « abandonar, delaissar ».

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « desertar »

Prononciacion

Oriental: /dəzərˈta/, /dəzərˈta/

Occidental: nord-occidental /dezerˈta/, /dezerˈta/, valencian /dezeɾˈtaɾ/, /dezeɾˈtaɾ/

Sillabas

des|ser|tar

Vèrb

desertar

1. desertar ^(oc)

Espanhòl Etimologia

Du latin desertare « abandonar, delaissar ».

Prononciacion

/deseɾˈtaɾ/, /deseɾˈtaɾ/

Sillabas

des|ser|tar

Vèrb

desertar

1. desertar ^(oc)

Portugués Etimologia

Du latin desertare « abandonar, delaissar ».

Prononciacion

Portugal /dɨzɨɾˈtaɾ/, /dɨzɨɾˈtaɾ/; Brasil /dezehˈtaɾ/, /dezehˈtaɾ/, /dezeɾˈta/, /dezeɾˈta/

Sillabas

des|ser|tar

Vèrb

desertar

1. desertar ^(oc)