dur

dur

1. Fèrme; malaisit de penatrar o d'entamenar.
2. Qu'es insensible, inuman o plan sevèr; desplasent, de mal endurar ; penós ; règde e desagraable de sensacion.
3. Dificil d'acomplir ; de mal far.

Sinonims

• fèrme
• dificil

Antonims

• mòl
• tendre

Advèrbi

dur

1. Fòrtament, durament

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
dur	durs
[dyɾ]	[dyɾs]

dur

1. Çò qu'es fèrme, solide.

Traduccions

Fèrme alemand: hart (de) zäh (de) anglés: hard (en) tough (en) catalan: dur (ca) chèc: espanhòl: duro (es) francés: dur (fr)

italian: duro (it) portugués: duro (pt) romanés: tare (ro) dur (ro) naut sorab: sicilian:

Dificil alemand: schwer (de) schwierig (de) anglés: hard (en) tough (en) catalan: dificil (ca) chèc: espanhòl: dificil (es) francés: dur (fr) dificile (fr)

italian: duro (it) dificile (it) portugués: difícil (pt) dificultoso (pt) romanés: greu (ro) naut sorab: sicilian:

Catalan Etimologia

(Vèrbe) Del latin ducere (conduire) (adjectiu) Del latin durus, sens identic

Prononciacion

/du/, /du/

dur (1)

Vèrb

dur

1. Conduire, menar, portar

Sinonims

• manar
• portar

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	dur	dura
	[du]	[ˈduɾə]
Femenin	durs	dures
	[dus]	[ˈduɾəs]

dur

1. dur.

Francés Etimologia

Del latin durus, sens identic

Prononciacion

/dyʁ/, /dyʁ/

dur (1)

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	dur	dure
	[dyʁ]
Femenin	durs	dures
	[dyʁ]

dur

1. Fèrme; malaisit de penatrar o d'entamenar.
2. Qu'es insensible, inuman o plan sevèr; desplasent, de mal endurar ; penós ; règde e desagraable de sensacion.
3. Dificil d'acomplir ; de mal far.

Sinonims

• ferme
• dificile

Antonims

• mou
• tendre

Advèrbi

dur

1. Fòrtament, durament

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
dur	durs
[dyʁ]

dur

1. Çò qu'es fèrme, solide.