aberrant
- Del latin aberrans
/aβeˈrant/, provençau /abeˈʀãⁿ/
a|ber|rant
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | aberrant | aberrants |
| [aβeˈrant] | [aβeˈrants] | |
| Femenin | aberranta | aberrantas |
| [aβeˈranto̞] | [aβeˈranto̞s] | |
aberrant
- Que desvia de çò normal.
- Del latin aberrans
/əˈbɛɹənt/, /ˈæbəɹənt/
a|ber|rant
Adjectiu
aberrant
- Del latin aberrans
- Oriental: central /əβəˈran/, balear /əbəˈrant/, /əbəˈran/
Occidental: nord-occidental /aβeˈran/, valencian /abeˈrant/
a|ber|rant
Adjectiu
aberrant masculin o femenin, (plural: aberrants)
- Del latin aberrans
França (Mülhausen) : escotar « aberrant »
França (Cornimont) : escotar « aberrant »
/abɛʁɑ̃/, /abeʁɑ̃/
a|ber|rant
Adjectiu
| Declinason | ||
|---|---|---|
| Singular | Plural | |
| Masculin | aberrant | aberrants |
| Femenin | aberrante | aberrantes |
aberrant