espia

espia masculin o femenin, (lengadocian) e occitan classic

1. Persona encargada per un país de recampar clandestinament, dins un autre país, d'informacions demoradas secrètas ; aquel o aquela qu'espiona o qu'espia.
2. (per extension) Persona qu'obsèrva a l'amagat las activitats d’autrú per las contar a qualqu'un mai.

Variantas

• espion

Traduccions

alemand: Spion (de), Späher (de) anglés: spy (en) basc: espioi (eu) catalan: espia (ca)

espanhòl: espía (es) francés: espion (fr) italian: spia (it) portugués: espião (pt)

Forma de vèrb

espia

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de espiar
2. Segonda persona del singular de L'inpératiu afirmatiu de espiar

Catalan Etimologia

Del germanic gotic *spaíha

Prononciacion

oriental /əsˈpiə/, /əsˈpiə/, occidental /esˈpia/, /esˈpia/

Sillabas

es|pia

Nom comun

espia masculin o femenin

Declinason
Singular	Plural
espia	espies

1. espia ^(oc)

Forma de vèrb

espia

1. Tresena persona del singular del present de l'indicatiu de espiar
2. Segonda persona del singular de L'inpératiu afirmatiu de espiar