Presence

Meldingar
Samla karakter
Kjelde	Karakter
Metacritic	77/100[2]
Karakter
Kjelde	Karakter
AllMusic	[3]
The Daily Telegraph	[4]
Entertainment Weekly	C+[5]
MusicHound Rock	4/5[6]
Pitchfork	7.6/10[7]
Q	[8]
The Rolling Stone Album Guide	[9]
The Village Voice	B[10]

Presence er det sjuande studioalbumet til det engelske rockebandet Led Zeppelin, gjeve ut på Swan Song Records den 31. mars 1976. Albumet vart skrive og spelt inn under ei vanskeleg tid i historia til bandet, då songar Robert Plant restituerte seg etter alvorlege skadar han hadde fått etter ei bilulukke. Albumet fekk blanda kritikk og er eit av albumet i katalogen til bandet som har selt minst.

Albumet kom til etter at Robert Plant hadde fått alvorlege skadar i ei bilulukke på den greske øya Rhodos den 5. august 1975, noko som tvinga bandet til å kansellere ein planlagt verdsturne som skulle starte 23. august 1975.^[11] Led Zeppelin var aldri meir populær enn dei var på dette tidspunktet. Plant minnest:

Eg låg der i smerter og prøvde å få kakerlakkane bort frå senga, og fyren som låg ved sidan av meg, denne fulle soldaten, byrja å synge «The Ocean» frå Houses of the Holy.^[12]

Plant drog til Kanaløya Jersey og seinare til Malibu i California for å verte frisk, og det var her han skreiv ein del av tekstane, og då gitarist Jimmy Page møtte han i Malibu, vart songane til albumet skrivne. Dei hadde nok songar til å byrje å øve i SIR Studio i Hollywood, der trommeslagar John Bonham og bassist John Paul Jones møtte dei.

Etter ein månad med øvingar vart albumet spelt inn på berre 18 dagar^[13] i Musicland Studios i München i Tyskland med Plant i rullestol. Dette var den raskaste innspelinga til bandet sidan debutalbumet.^[11] Den raske innspelinga kom av at Led Zeppelin hadde bestilt studioet like før The Rolling Stones skulle til å spele inn songar for albumet Black and Blue. Då dei kom var Rolling Stones forundra over at albumet faktisk hadde vorte spelt inn og miksa på berre 18 dagar. Jimmy Page hadde vore oppe i to dagar i strekk for å legge på alle gitarspora. Som han seinare forklarte:

Eg berre måtte gjere det slik, meir eller mindre: første spor...andre spor - du veit, arbeide verkeleg raskt slik som det. Alle gitarspora på Presence vart gjort på ei natt. Men eg trudde ikkje eg ville klare det på ei natt, eg tenkte eg måtte ha kanskje tre netter. Alt vart liksom klart og du merka at alt berre strøymde ut av deg. Eg var nøgd med gitaren på heile albumet.^[14]

I eit intervju han gav Guitar World i 1998, sa Page at han arbeidde i snitt 18 til 20 timar per dag under miksinga i Musicland Studios:

Etter bandet hadde spelt inn alt, starta meg og lydteknikar Keith Harwood miksinga heilt til me sovna. Så ville den av oss som vakna først vekke den andre og me gjekk attende og heldt fram til me sovna igjen.^[15]

Innspelinga av Presence var òg særleg utfordrande for Plant. Studioet var i kjellaren på eit gammalt hotell, og songaren kjende seg klaustrofobisk.^[16] Han hadde òg fysiske vanskar som følgje av bilulukka og sakna familien. Han forklarte seinare:

Eg sat heile tida i rullestol, så fysisk var eg særs frustrert. Eg syns vokalen min er ganske dårleg. Eg høyrest trøytt og anstrengt ut. «Candy Store Rock» og «Achilles Last Stand» redda albumet. Rytmeseksjonen på dei er så gudsbenåda ... eg var rasande på Page og [manager] Peter Grant. Eg var berre rasande fordi eg ikkje kunne dra heim til kvinne og barna eg var glad i. Eg tenkte, er rock'n'roll verkeleg verdt det?^[16]

Albumet var ferdig 26. november 1975. Det var dagen før Thanksgiving, og i ein telefonsamtale med Swan Song Records, foreslo Page å kalla albumet Thanksgiving.^[11] Ideen vart derimot avslått til fordel for den noverande tittelen.^[11]

Seks av sju songar på albumet er skrivne av Page og Plant, medan den siste er skriven av heile bandet. Dette kom av at Page oppheldt seg i lag med Page, medan Page vart frisk att etter skadane.^[11]

Songen på albumet markerte ei endring i stilen til Led Zeppelin mot meir beintfram, gitarbaserte jammar. Der dei førre albuma inneheld elektriske hardrocks-hymnar og akustiske balladar og intrikate arrangement, vart Presence rekna som enklare og det er det einaste Led Zeppelin-albumet utan verken akustiske songar eller klaverinstrument (nesten gravlagd i miksen kan ein høyre ein enkelt akustisk gitar på «Candy Store Rock»).

Page sa om den stilmessige endringa:

Eg trur det berre synte den totale uroa og kjenslene i denne perioden. Det er mykje spontanitet på det albumet. Me gjekk inn utan noko som helst, og alt kom berre strøymande ut.^[11]

Berre to av songane på albumet vart spelte på konsertane til Led Zeppelin, «Achilles Last Stand» og «Nobody's Fault but Mine», som vart spelte frå 1977 til bandet gav seg i 1980. Noko av gitarsoloen frå «Tea for One» vart òg spela i «Since I've Been Loving You» på desse konsertane.

Plateomslaget vart laga av Hipgnosis og inneheld forskjellige bilete med folk og ein svart obelisk-forma lekam. Denne var meint å representere «krafta og nærværet» til Led Zeppelin.^[11]

I 1977 vart Hipgnosis og George Hardie nominerte til ein Grammy Award i kategorien beste plateomslag.

Albumet kom ut den 31. mars 1976. I Storbritannia hadde aldri førehandssalet vore så stort før, og det oppnådde gullplate då det kom ut. I USA gjekk det rett inn på førsteplassen, men hoppa ned til 24. plass etter to veker.^[11]

Av Led Zeppelin-albuma har Presence seld lite og det fekk lunken kritikk då det kom ut.^[17]

I følgje Dave Lewis, så «klarte ikkje den harde stilen på dei sju songane å nå ut til tilhengjarane som var meir vande til mangfalde og den meir eksperimentelle stilen frå tidlegare.»^[18]

Led Zeppelin

• John Bonham – trommer, perkusjon
• John Paul Jones – 4 og 8-strengs bassgitarar
• Jimmy Page – elektrisk gitar
• Robert Plant – solovokal, munnspel