Ђ

Det kyrilliske alfabetet
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	Ё	Є	Ж	Ѕ	З
И	І	Ї	Й	Ј	К	Л
Љ	М	Н	Њ	О	П	Р
С	Т	Ћ	Ќ	У	Ў	Ф
Х	Ц	Ч	Џ	Ш	Щ	Ъ
	Ы	Ь	Э	Ю	Я
Utgåtte teikn
Ҁ	Ѹ	Ѡ	Ѿ	Ѻ	Ѣ	ІА
Ѥ	Ѧ	Ѫ	Ѩ	Ѭ	Ѯ	Ѱ
		Ѳ	Ѵ	Ѷ

Ђ, transkribert đ på norsk,^[1] er ein kyrillisk bokstav som blir brukt til å skriva serbisk og montenegrinsk. Han representerer ein stemd alveolo-palatal affrikat /d͡ʑ/, og er den sjette bokstaven i det serbiske alfabetet

Bokstaven blei utforma på førespurnad frå Vuk Stefanović Karadžić.^[2] Det blei laga fleire forslag til utforming (eit av Pavle Solarić, eit anna av Gligorije Geršić). Varianten som blei teken i bruk blei utforma av Lukijan Mušicki;^[3]^[4]^[2] som modifiserte bokstaven Ћ. Denne igjen bygde på den gammalkyrilliske bokstaven Ꙉ.^[2] Den nye bokstaven blei teken med i Karadžić si ordbok frå 1818, og blei deretter allment utbreidd.^[2]

Kjelder

↑ «Transkripsjon av serbisk og montenegrinsk» (PDF). sprakradet.no. Henta 7. november 2023.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Maretić, Tomislav. Gramatika i stilistika hrvatskoga ili srpskoga književnog jezika, s. 14-15. 1899.
↑ Lalević, Miodrag S. (1953). Potsetnik iz srpskohrvatskog jezika i pravopisa: s pravopisnim i jezičkim savetnikom. Rad. s. 75. «Облик му је у Вуковој азбуци дао песник Лукијан Мушицки»
↑ Петар Ђорђић. Историја српске ћирилице. Београд, 1971.

Denne artikkelen bygger på «Dje» frå Wikipedia på engelsk, den 7. november 2023.

Denne språkartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.

[1] «Transkripsjon av serbisk og montenegrinsk» (PDF). sprakradet.no. Henta 7. november 2023.

[Maretić-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 Maretić, Tomislav. Gramatika i stilistika hrvatskoga ili srpskoga književnog jezika, s. 14-15. 1899.

[Lalević1953-3] Lalević, Miodrag S. (1953). Potsetnik iz srpskohrvatskog jezika i pravopisa: s pravopisnim i jezičkim savetnikom. Rad. s. 75. «Облик му је у Вуковој азбуци дао песник Лукијан Мушицки»

[4] Петар Ђорђић. Историја српске ћирилице. Београд, 1971.

[1]

[2]

[3]

[4]