supinum

• Geluid:  supinum    (hulp, bestand)
• IPA: / syˈpinʏm / (3 lettergrepen)

• su·pi·num

• van Latijn verbum supinum

het supinum o

1. (taalkunde) de zelfstandig gebruikte verbogen infinitief in het Latijn; ook verbaal substantieve wijs genoemd; in tegenstelling tot het gerundium is de tijd toekomend

   • Supina vertaalt men doorgaans met 'om te' + infinitief. 

2. (taalkunde) de voltooid tegenwoordige tijd van Zweedse werkwoorden

• Het woord 'supinum' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / sɵpˈiːnˌɵm /

• su·pi·num

• Ontleend aan de Laatlatijnse bijvoeglijknaamwoordsvorm supinum [van supinus, -a, -um], dat van het Latijnse werkwoord supinare [=achteroverleunen] komt

supinum, o

1. (grammatica) supinum, een werkwoordsvorm die in het Zweeds eindigt met "t" en samen staat met "har" of "hade"

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

supinum

1. nominatief bepaald onzijdig enkelvoud van supinum

• supinumet