mijn

• Geluid:  mijn    (hulp, bestand)
• IPA: / mɛin / (1 lettergreep); /mɛi̯n/

• mijn

• In de betekenis van ‘bezittelijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 901 ^[1]
• vn van Middelnederlands mijn, van Oudnederlands min ^[2]
• zn [1, 2] van mine, van Oudfrans mine, van Transalpijns-Gallisch *mina ^[3]
• zn [3] ontstaan in de middeleeuwen uit mijn roepen ^[4]

mijn

1. van de eerste persoon enkelvoud

   • Mijn huis staat op een heuvel. 

   ▸ Waarom had ik geen donder gehoord of bliksem gezien tijdens mijn tocht omhoog? Wat had ik nu spijt van het plan om de zonsondergang en zonsopkomst vanaf de top te willen gaan bekijken.^[5]

• Clitische vorm: m'n

• blijf-van-mijn-lijfhuis, heremijntijd, mijnen, mijnerzijds, mijnheer, ver-van-mijn-bedshow

de mijn v / m

1. een plaats waar delfstoffen gewonnen worden, onderaards of in een open groeve
2. voorwerp gevuld met springstof die ontploft bij aanraking en dergelijke

   • In 1997 tekenden 127 landen het Verdrag van Ottawa, dat een verbod inhoudt op gebruik, productie en overdracht van antipersoneelsmijnen. Een aantal landen hebben het verdrag (nog) niet ondertekend, dit zijn o.a. Rusland, China, Irak, Iran, Cuba, de Verenigde Staten, India en Israël. 

3. plaats voor openbare verkoping bij afslag

• [3] auctie, veiling, vendu, vendutie, verkoping

mijn

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van mijnen
   

   • Ik mijn. 

2. gebiedende wijs van mijnen
   

   • Mijn! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van mijnen
   

   • Mijn je? 

• Het woord mijn staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "mijn" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.