ontzetten

• Geluid:  ontzetten    (hulp, bestand)

• ont·zet·ten

• In de betekenis van ‘verbijsteren’ voor het eerst aangetroffen in 1265 ^[1]
• Afgeleid van zetten met het voorvoegsel ont-

ontzetten

1. overgankelijk (militair) een belegering opheffen voor

   • Zij wisten de stad eindelijk te ontzetten. 

2. overgankelijk hevig doen schrikken

   • Ik ben zwaar ontzet door wat er is gebeurd. 

3. overgankelijk, (juridisch) ~ uit de genoemde waardigheid, functie etc. ontnemen

   • De priester werd uit zijn ambt ontzet. 
   • De rechter kan iemand uit de voogdij ontzetten. 

4. overgankelijk, (bouwkunde) van de rest doen loskomen en/of doen bezwijken/instorten

   • Door de grote klap raakte een muur ontzet. 

• [2] verbijsteren, onthutsen, ontstellen
• [3] ontslaan, royeren, afzetten

• ontzetbaar, ontzetter, ontzetting

ontzetten

1. meervoud verleden tijd van ontzetten
   

   • Wij ontzetten. 
     
   • Jullie ontzetten. 
     
   • Zij ontzetten. 

• Het woord ontzetten staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ontzetten" herkend door: