ik

• Geluid:  ik    (hulp, bestand)
• IPA: / ɪk / (1 lettergreep)

• erfwoord in de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in 776 ^{[1] [2] [3]}

ik eerste persoon enkelvoud

1. nominatief (onderwerp), verwijst naar de spreker of schrijver met uitsluiting van anderen

   • Ik zing dit lied voor jou. 

• als ik van u was
• ik ben ermee weg
• ik ben weg

• Ik denk, dus ik ben. (bron: Descartes  )
• Ik kwam, ik zag, ik overwon / Ik kwam, zag en overwon

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

het ik o

1. ego, de eigenlijke zelfstandige persoon

• ik-figuur, ik-roman, ik-tijdperk, ik-verteller, ik-vorm, ik-zucht, ikheid, ikzelf

• Het woord ik staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ik" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• ik

ik

1. ik; eerste persoon enkelvoud nominatief

• iej / i'j / (verouderd) du
• hee / hie / hi'j
• i'j / i'jleu

• IPA: /ɪk/

• ik

• Afgeleid van het Oudfriese ik

ik

1. ik; 1e persoon enkelvoud onderwerpsvorm

• Wurdboek fan de Fryske taal - Instituut voor de Nederlandse taal

• IPA: ɪk/

• ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• 𐌹̈𐌺

ik

1. zon

• Afgeleid van het Angelsaksische ic

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• Engels: I, ich, ik
• Schots: A, I, ik

• IPA: /ɪk/

• ik

• Afgeleid van het Oudsaksische ic / ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• ek

• Nedersaksisch: 'ck, eck, ek, ick, icke, ik, ikk, ikə, 'k, -'k, öck
• Plautdietsch: ekj, etj

• IPA: /ɪk/

• ik

• Afgeleid van het Middelnederduits ik

ik

1. ik; 1e persoon enkelvoud nominatief, verwijst naar de spreker of schrijver.

Ik keem, ik keek, ik wun

Ik keem, ik keek, ik wun

• IPA: /ɪk/

• ik

• Afgeleid van het Oudfriese ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• ick

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *ek / *ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• Fries: ik
• Noord-Fries: ick, ik
• Saterfries: iek

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *ek / *ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• ic

• Middelnederlands: ic
  • Nederlands: ik
    • Afrikaans: ek

• - Oudnederlands woordenboek - Instituut voor de Nederlandse taal

• ik

• Afgeleid van het Proto-Germaanse *ek / *ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• ic

• Middelnederduits: ek, ik
  • Nedersaksisch: 'ck, eck, ek, ick, icke, ik, ikk, ikə, 'k, -'k, öck
  • Plautdietsch: ekj, etj

• ik

• Afgeleid van het Middelengelse ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

   «Wha did that? – Ik!»

   Wie heeft dat gedaan?! – Ikke!

• A
• I

• ma
• mei
• mine

ik

1. vis

• ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud, verwijst naar de spreker of schrijver.

• iej
• hee, um
• zee
• ons

• IPA: /ɪk/

• ik

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud, verwijst naar de spreker of schrijver.

• ik

ik

1. (Münsterlands) ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• eck
• ek
• ick

• Afgeleid van het Middelnederlandse ic

ik

1. ik; 1e persoon nominatief enkelvoud

• ki