Jiddisch

• Geluid:  Jiddisch    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈjɪdis / (2 lettergrepen)

• Jid·disch

• van Jiddisch ייִדיש‎ (jiddisch) letterlijk: 'Joods', geschreven met een hoofdletter volgens spellingregel 16.I en spellingregel 16.J, op te vatten als afgeleid van jid met het achtervoegsel -isch ^{[1] [2]}

het Jiddisch o

1. geen meervoud (Jiddisch-Hebreeuws) (taal) Germaanse taal die door Joden over de hele wereld wordt gesproken

   • Ik ken iemand die Jiddisch spreekt. 

   ▸ Al aan het eind van de 17de eeuw verscheen in Amsterdam een krant in het Jiddisch. Vervolgens werden er ook boeken, romans, toneelstukken en gedichten in het Jiddisch gepubliceerd.^[3]

• Jiddisj

Jiddisch

1. behorend tot, gesteld in het Jiddisch

   ▸ Dat is helemaal geen Jiddisch woord!^[4]

2. (Jiddisch-Hebreeuws) van of betrekking hebbend op Joden (uit Centraal-Europa)

   ▸ Fritz’ vader handelde in hout, graan en bont, dat beroep zat al in de familie sinds ze in de achttiende eeuw emigreerden uit een Jiddische 'shtetl' in Polen.^[5]

• Jiddisj

• [2] Joods

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Het woord Jiddisch staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

Jiddisch o

1. (taal) Jiddisch

Jiddisch

1. (taal) Jiddisj, Jiddisch; taal van Asjkenazische joden die omstreeks 1000 in de Rijnstreek is ontstaan, zich vandaar over de hele wereld heeft verspreid en voor de Tweede Wereldoorlog door ruim tien miljoen joden werd gesproken; gebaseerd op Duitse dialecten, met Romaanse invloeden en veel Hebreeuwse en Aramese elementen; geschreven met Hebreeuwse letters

• Jiddisj

• Jodenduuts

• Jiddisch  
• Jiddisch