Tarcisio Burgnich

Tarcisio Burgnich
Tarcisio Burgnich (links) met de Argentijnse middenvelder René Houseman op het WK 1974
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	25 april 1939
Geboorteplaats	Ruda, Koninkrijk Italië
Overlijdensdatum	26 mei 2021
Overlijdensplaats	Forte dei Marmi,  Italië
Lengte	175 cm
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1977
Jeugd
Udinese
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1958–1960 1960–1961 1961–1962 1962–1974 1974–1977 Udinese Juventus Palermo Inter Napoli 800(0) 1300(0) 3100(1) 35800(5) 8400(0)
Interlands
1960 1963–1974 Italië OS  Italië 400(0) 6600(2)
Getrainde teams
1978–1980 1980–1981 1981–1982 1982–1984 1984–1986 1986–1987 1987–1988 1988–1989 1989–1991 1991–1992 1992–1993 1994–1995 1996–1997 1997–1998 1998–1999 2000 2001 Livorno Catanzaro Bologna Como Genoa L.R. Vicenza Como Catanzaro Cremonese Salernitana Como Livorno Foggia Genoa Lucchese Ternana Pescara
Portaal    Voetbal

Tarcisio Burgnich (Ruda, 25 april 1939 – Forte dei Marmi, 26 mei 2021) was een Italiaans voetbalspeler die als verdediger speelde en nadien ook een loopbaan als trainer opbouwde.

Burgnich kwam gedurende zijn loopbaan uit voor Udinese, Juventus, Palermo, Inter en Napoli. Hij wordt vooral herinnerd voor zijn zeer succesvolle clubcarrière bij Inter Milaan, waar hij een belangrijk lid was van het Grande Inter-elftal onder trainer Helenio Herrera. Hij had samen met ploeggenoot Giacinto Facchetti een belangrijke rol in de defensieve speelstijl Catenaccio van Inter vanwege zijn snelheid, uithoudingsvermogen, drang naar voren en inzet. Burgnich won viermaal de Serie A, tweemaal de Europacup I en tweemaal de Intercontinental Cup met Inter. Op internationaal niveau vertegenwoordigde Burgnich het Italiaans voetbalelftal tijdens de Olympische Zomerspelen van 1960 en tijdens drie WK's. Hij was ook lid van het nationale team dat in 1968 het EK won, een primeur voor Italië.

Burgnich was een veelzijdige speler die op verschillende plekken in de verdediging inzetbaar was. Hij werd niet alleen ingezet als rechtsachter en centrale verdediger, maar ook als libero. Vanwege zijn imposante lichaamsbouw en fysieke speelstijl gaf Inter-teamgenoot Armando Picchi hem de bijnaam "La Roccia" (De Rots).^[1]

Burgnich is een product van de jeugdopleiding van Udinese, waar hij samenspeelde met Dino Zoff. In de een na laatste speelronde van het seizoen 1958/59 maakte Burgnich zijn debuut in het eerste elftal. Hij kwam als invaller binnen de lijnen in de wedstrijd tegen AC Milan (7-0 verlies), die op dat moment al zeker waren van de landstitel.^[2] Het volgende seizoen speelde hij 7 van de 34 wedstrijden mee. Udinese wist zich na barragewedstrijden tegen Lecco en Bari te handhaven op het hoogste niveau.^[3] Burgnich's goede spel zorgde ervoor dat hij werd opgenomen in de selectie van Italië voor de Olympische spelen van 1960.

Op verzoek van Giampiero Boniperti^[4] haalde Juventus Burgnich in 1960 naar Turijn. De verdediger vertrok echter na één seizoen al omdat hij niet goed paste in de speelstijl van De Oude Dame.^[5] In dit seizoen werd wel de landstitel behaald. Hij maakte vervolgens via een ruiltransfer de overgang naar Palermo, dat het voorgaande seizoen was gepromoveerd naar de Serie A. Roberto Anzolin bewandelde de tegenovergestelde weg.^[6] Bij Palermo was Burgnich in het seizoen 1961/62 een vaste waarde. Burgnich scoorde op 18 februari 1962 zijn enige doelpunt voor de club. In een met 4-2 gewonnen wedstrijd tegen Juventus promoveerde hij een vrije trap tot een treffer. Hij speelde uiteindelijk 31 wedstrijden voor de club en eindigde het seizoen op de achtste plaats.

In 1962 vertrok Burgnich naar Milaan om te gaan spelen voor Inter, dat 100 miljoen lire (circa € 50.000) voor hem betaalde.^[7] Net als eerder bij Juventus won Burgnich in zijn eerste seizoen bij zijn nieuwe club de Scudetto. Hij miste een klein deel van het seizoen vanwege militaire dienstplicht. Burgnich speelde uiteindelijk in twaalf seizoenen 467 wedstrijden voor de Nerazzurri, waarin hij zesmaal doel trof. Hij won viermaal de Scudetto, tweemaal de Europacup I en tweemaal de Intercontinental Cup met de club. De Europacup I werd in 1964 gewonnen ten koste van Real Madrid. Een jaar later werd de internationale prijs opnieuw behaalt. Ditmaal werd Benfica in de finale verslagen. Burgnich groeide uit tot een van de belangrijkste Inter-spelers van de jaren zestig, een tijdperk dat later in de clubgeschiedenis bekend kwam te staan als Grande Inter.^{[5][8][9][10]}

Burgnich nam in 1974 na twaalf seizoenen afscheid van Inter, nadat de nieuwe Inter-voorzitter Fraizzoli de bezem door de selectie had gehaald. Hij maakte vervolgens een controversiële overstap naar Napoli. Burgnich speelde de laatste drie seizoenen van zijn spelersloopbaan in Napels, waar hij fungeerde als libero in het elftal van Luís Vinício. In 1976 won hij zowel de Coppa Italia als de Anglo-Italian Cup met Napoli. Een jaar later besloot hij zijn voetbalschoenen aan de wilgen te hangen. Hij speelde in totaal 494 wedstrijden in de Serie A.

Burgnich debuteerde op 10 november 1963 onder toenmalig bondscoach Edmondo Fabbri in het Italiaanse elftal. Op die dag speelde Italië een kwalificatiewedstrijd voor het EK 1964 tegen de Sovjet-Unie.^[11] Een jaar later speelde hij zijn tweede wedstrijd, een kwalificatiewedstrijd voor het WK 1966 tegen Finland.

Na twaalf interlands gespeeld te hebben maakte Burgnich zijn debuut op een wereldkampioenschap. Bondscoach Paolo Mazza had de verdediger opgenomen in selectie voor het WK 1966 in Engeland. Dit debuut was op 13 juli 1966 tegen Chili (2-0 winst), een wedstrijd die vanwege het vele geweld bekend zou komen te staan als Slag om Santiago. In de tweede groepswedstrijd, tegen de Sovjet-Unie, was Burgnich ook van de partij.^[11] Doordat Italië dit duel verloor en drie dagen later verrassend verloor van Noord-Korea, zat het toernooi er na drie wedstrijd op voor Burgnich en zijn landgenoten.

Burgnich oogstte wel succes op het EK twee jaar later in Italië. Gli Azzurri haalde de finale, waarin het aantrad tegen Joegoslavië. De wedstrijd eindigde na verlenging in 1-1, waarna werd besloten om twee dagen later een tweede finalewedstrijd te houden. Deze werd met 2-0 gewonnen en Italië kroonde zichzelf zodoende voor het eerst tot Europees kampioen. Burgnich speelde alle wedstrijden op het toernooi mee.^[11] Op het WK 1970 in Mexico maakte Burgnich zijn tweede interlanddoelpunt in de halve finale tegen West-Duitsland.^[11] Hij zette de 2-2 op het scorebord in de wedstrijd die Italië na verlenging met 4-3 wist te winnen. In de finale bleek het Brazilië van Pelé een maatje te groot.

Burgnich wist zich met Italië niet te kwalificeren voor het EK 1972 in België. Twee jaar later waren de Azzuri er op het WK 1974 wel bij. Italië kwam echter niet verder dan de groepsfase. Na de laatste groepswedstrijd tegen Polen (2-1 verlies) besloot Burgnich een punt te zetten achter zijn interlandloopbaan.

Interlands van Tarcisio Burgnich voor  Italië
No.	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Competitie	Goals
Als speler bij Inter Milaan
1	10 november 1963	Italië – Sovjet-Unie	1 – 1	Kwalificatie EK 1964
2	4 november 1964	Italië – Finland	6 – 1	Kwalificatie WK 1966
3	13 maart 1965	West-Duitsland – Italië	1 – 1	Vriendschappelijk
4	18 april 1965	Polen – Italië	0 – 0	Kwalificatie WK 1966
5	1 november 1965	Italië – Polen	6 – 1	Kwalificatie WK 1966
6	9 november 1965	Schotland – Italië	1 – 0	Kwalificatie WK 1966
7	7 december 1965	Italië – Schotland	3 – 0	Kwalificatie WK 1966
8	19 maart 1966	Frankrijk – Italië	0 – 0	Vriendschappelijk
9	14 juni 1966	Italië – Bulgarije	6 – 1	Vriendschappelijk
10	18 juni 1966	Italië – Oostenrijk	1 – 0	Vriendschappelijk	1
11	22 juni 1966	Italië – Argentinië	3 – 0	Vriendschappelijk
12	29 juni 1966	Italië – Mexico	5 – 0	Vriendschappelijk
13	13 juli 1966	Italië – Chili	2 – 0	WK 1966
14	16 juli 1966	Sovjet-Unie – Italië	1 – 0	WK 1966
15	1 november 1966	Italië –  Sovjet-Unie	1 – 0	Vriendschappelijk
16	22 maart 1967	Cyprus – Italië	0 – 2	Kwalificatie EK 1968
17	1 november 1967	Italië – Cyprus	5 – 0	Kwalificatie EK 1968
18	18 november 1967	Zwitserland – Italië	2 – 2	Kwalificatie EK 1968
19	23 december 1967	Italië – Zwitserland	4 – 0	Kwalificatie EK 1968
20	6 april 1968	Bulgarije – Italië	3 – 2	Kwalificatie EK 1968
21	20 april 1968	Italië – Bulgarije	2 – 0	Kwalificatie EK 1968
22	5 juni 1968	Italië – Sovjet-Unie	0000000 – 0 (n.v.)1	EK 1968
23	8 juni 1968	Italië – Joegoslavië	000001 – 1 (n.v.)	EK 1968
24	10 juni 1968	Italië – Joegoslavië	2 – 0	EK 1968
25	23 oktober 1968	Wales – Italië	0 – 1	Kwalificatie WK 1970
26	1 januari 1969	Mexico – Italië	2 – 3	Vriendschappelijk
27	5 januari 1969	Mexico – Italië	1 – 1	Vriendschappelijk
28	29 maart 1969	Duitse Democratische Republiek – Italië	2 – 2	Kwalificatie WK 1970
29	24 mei 1969	Italië – Bulgarije	0 – 0	Vriendschappelijk
30	4 november 1969	Italië – Wales	4 – 1	Kwalificatie WK 1970
31	22 november 1969	Italië – Duitse Democratische Republiek	3 – 0	Kwalificatie WK 1970
32	21 februari 1970	Spanje – Italië	2 – 2	Vriendschappelijk
33	10 mei 1970	Portugal – Italië	1 – 2	Vriendschappelijk
34	3 juni 1970	Italië – Zweden	1 – 0	WK 1970
35	6 juni 1970	Italië – Uruguay	0 – 0	WK 1970
36	11 juni 1970	Italië – Israël	0 – 0	WK 1970
37	14 juni 1970	Italië – Mexico	4 – 1	WK 1970
38	17 juni 1970	Italië – West-Duitsland	000004 – 3 (n.v.)	WK 1970	1
39	21 juni 1970	Brazilië – Italië	4 – 1	WK 1970
40	31 oktober 1970	Oostenrijk – Italië	1 – 2	Kwalificatie EK 1972
41	8 december 1970	Italië – Ierland	3 – 0	Kwalificatie EK 1972
42	20 februari 1971	Italië – Spanje	1 – 2	Vriendschappelijk
43	10 mei 1971	Ierland – Italië	1 – 2	Kwalificatie EK 1972
44	9 juni 1971	Zweden – Italië	0 – 0	Kwalificatie EK 1972
45	25 september 1971	Italië – Mexico	2 – 0	Vriendschappelijk
46	9 oktober 1971	Italië – Zweden	3 – 0	Kwalificatie EK 1972
47	4 maart 1972	Griekenland – Italië	2 – 1	Vriendschappelijk
48	29 april 1972	Italië – België	0 – 0	Kwalificatie EK 1972
49	13 mei 1972	België – Italië	2 – 1	Kwalificatie EK 1972
50	17 juni 1972	Roemenië – Italië	3 – 3	Vriendschappelijk
51	21 juni 1972	Bulgarije – Italië	1 – 1	Vriendschappelijk
52	20 september 1972	Italië – Joegoslavië	3 – 1	Vriendschappelijk
53	7 oktober 1972	Luxemburg – Italië	0 – 4	Kwalificatie WK 1974
54	21 oktober 1972	Zwitserland – Italië	0 – 0	Kwalificatie WK 1974
55	13 januari 1973	Italië – Turkije	0 – 0	Kwalificatie WK 1974
56	25 februari 1973	Turkije – Italië	0 – 1	Kwalificatie WK 1974
57	31 maart 1973	Italië – Luxemburg	5 – 0	Kwalificatie WK 1974
58	9 juni 1973	Italië – Brazilië	2 – 0	Vriendschappelijk
59	14 juni 1973	Italië – Engeland	2 – 0	Vriendschappelijk
60	29 september 1973	Italië – Zweden	2 – 0	Vriendschappelijk
61	20 oktober 1973	Italië – Zwitserland	2 – 0	Kwalificatie WK 1974
62	14 november 1973	Engeland – Italië	0 – 1	Vriendschappelijk
63	8 juni 1974	Oostenrijk – Italië	0 – 0	Vriendschappelijk
64	15 juni 1974	Italië – Haïti	3 – 1	WK 1974
65	19 juni 1974	Italië – Argentinië	1 – 1	WK 1974
66	23 juni 1974	Polen – Italië	2 – 1	WK 1974

Na zijn spelersloopbaan was Burgnich circa twintig jaar actief als trainer. Hierin behaalde hij weinig successen.

Juventus^[8]

• Serie A: 1960/61

Inter^[8]

• Serie A: 1962/63, 1964/65, 1965/66, 1970/71
• Europacup I: 1964, 1965
• Intercontinental Cup: 1964, 1965

Napoli^[8]

• Anglo-Italian League Cup: 1976
• Coppa Italia: 1975/76

 Italië^[8]

• Europees kampioen: 1968